Paranoia of verleiding

In Indonesië heet het een HP, de Surinamers en de Amerikanen noemen het hun cell en wij kennen het als ons mobieltje. De mobiele telefoon; een misselijkmakende verslaving en helaas ben ik na 2 jaar van pure reinheid weer helemaal hook, line and sinker….Het is nog net niet mijn leven want dat is mijn agenda en portemonnee maar oh wat doet het pijn als ik ‘m ergens ben vergeten. Nu is het me een keer overkomen (eens en nooit meer heb ik me voorgenomen) dat ik na een week hard werken, voldaan en blij dat ik eindelijk op vrijdagavond lekker thuis zit, erachter kom dat ik mijn mobiel ben vergeten op het werk. SJOOT! Ondanks mijn moeheid, hongerigheid en de bittere kou heb ik mijn (stoute) schoenen en jas toch maar aangetrokken en ben naar Amsterdam getogen. Het heeft me ruim 2 uur reistijd gekost (want buiten spitstijd rijden er minder treinen) maar mijn mobiel moest en zou ik hebben. In deze manie ben ik geen uitzondering.

Een van mijn vorige vriendjes werd helemaal paranoïde als het zijn mobieltje betrof (of was ik het die paranoia werd). Gesprekken voerde hij buiten mijn oorbereik, liefst nog buiten mijn zicht. We lopen hand in hand over straat, geen vuiltje aan de lucht en TRING, zijn mobiel gaat. Hij laat mijn hand los alsof het ineens schrikdraad geworden is en loopt vooruit om zijn verhaal te doen… Grrrr!! Ik ben er allergisch voor.
Een ander voorval. Ik lag per ongeluk op zijn telefoon. Ik haalde dat ding vanonder mij vandaan en voordat ik amen kon zeggen, greep hij naar me als een zwerver die net zijn laatste broodje opgepeuzeld ziet worden. Mijn hart klopte in mijn keel, wat was ik geschrokken! Geschrokken om het feit dat iemand, nee HIJ, zó kan reageren. Natuurlijk gaf een dergelijke reactie nog meer olie op mijn vuur. Afijn, om een lang verhaal kort te maken. Zijn ex-vriendin had er een handje van om in zijn telefoon te snuffelen. Klein detail: ik ben haar niet. DOE NORMAAL!! Als je niets te verbergen hebt dan maal je er echt niet om.

Over snuffelen gesproken, een andere primeur voor mij. Onlangs werd ik gebeld door een jonge dame, helaas zonder nummerweergave:
- met Utami
* jah hallo met Desi
- met wie?
* met Desi
- oh hallo….(???)
* ken je Arie
- Annie? (ik dacht dat ze het over een collega had)
* nee Arie, Arjan
- wie ben jij dan?
* Desi, ik ben zijn vriendin. Ken je Arjan?
- Arjan? nee!
* Oh maar jouw nummer staat in zijn telefoon?
- wat is het nummer dan?
* van hem?
- nee van mij (ik hoor dat ze het nummer opzoekt in zijn telefoon, piep piep piep)
* 06 xxxxxxx
- jah dat is mijn nr. maar ik ken geen Arjan.
* kom je niet uit Den Bosch?
- nee
* oh nou dan weet ik het ook niet.
- ik ook niet
doei!
P.s. de namen zijn fictief omdat ik niemand in verlegenheid wil brengen. Ze klonk zwaar teleurgesteld omdat ik haar vriendje niet kende. Eigenlijk had ik naar zijn nummer moeten vragen. Dan had ik ‘m gebeld om te zeggen dat zij in zijn mobieltje snuffelt. Vrouwen!
Hmmm, is hij misschien degene die mij de laatste paar weken met regelmaat midden in de nacht belt? Ik kan het me niet voorstellen want bij navraag denk ik nu wel te weten wie die Arjan is. Alleen, ik heb mijn nummer nooit aan hem gegeven en hij lijkt mij ook niet het type hiervoor….??? Maar jah Desi was er tot voor kort ook van overtuigd dat hij haar trouw bleef.

Het volgende voorbeeld is wel van een heel vrijpostige soort. Een groep goede vrienden was gezellig aan het eten in Suriname. Aan drank en spijs geen tekort. Het was een gemeleerd gezelschap van vrijgezellen en stelletjes. En in dat gezelschap presteerde een van de dames het om ‘indecent proposals’ te sms-en naar een van haar mannelijke tafelgenoten. En nee, niet naar haar vriend! Die zat nietsvermoedend naast haar een moksi te eten. Wauw! Hoezo, “droge ogen” hebben…

Het mobieltje is tegenwoordig niet meer uit het straatbeeld weg te denken. Van 8 tot 80 jaar iedereen heeft er wel 1 of zelfs 2. Ik ken iemand die maar liefst 4 mobiele nummers heeft (!!!??). Verlegt deze nieuwe vorm van communicatie niet alleen de landsgrenzen maar ook onze persoonlijke grenzen? Voedt het de verleiding die we anders beter zouden kunnen weerstaan of worden we alleen maar paranoïde door deze trillende metgezel?

jan2007