Wat is de fascinatie van met name vrouwen om samen een hele dag te shoppen. Wat symboliseert het shoppen? Is het een bepaald machtsgevoel? Ik heb geld, laten we het zo veel mogelijk spenderen aan iets wat we waarschijnlijk maar 1x in ons leven gaan gebruiken of dragen. Ach, wellicht heb je ook ècht iets nodig en ga je gericht shoppen. Alleen toch niet ieder weekend?
Is het een verbondenheid tussen twee mensen of groepen mensen welke ook voelbaar is voor buitenstaanders? Of is het iets anders? Een bepaald gevoel van vrijheid. Gezelligheid die je met vrienden opzoekt. Misschien in de hoop bepaalde mensen te ontmoeten. Of gaat het om dat samen-zijn-gevoel. Maakt niet uit tussen wie. Vader en moeder, man en vrouw, moeder en kind of vriendinnen onder elkaar. Even weg uit de dagelijkse sleur. Echter, je kan je afvragen of het shoppen op een gegeven moment ook geen onderdeel wordt van die sleur.
Hanzestad
In mijn pre-vriendje-tijd ging ik iedere zaterdag met m’n moeder boodschappen doen. We begonnen in de stad. Parkeren in de garage bij de vismarkt. Boodschappen doen op de markt, de Herenstraat doorlopen daarna lekker lunchen bij de V&D, McDonalds of dat ene zaakje boven de Douglas. Of gewoon een frietje pakken uit de puut van Ruud. Tuut tuut tuut. En als er op een zonnige zaterdagmiddag ook nog werd getrouwd dan stonden we weer nieuwsgierig naar de voorstelling te kijken. Vol verwachting klopt ons hart. Hoe ziet de bruid eruit? Maagdelijk wit of sprookjesachtig room? 8 van de 10 gevallen viel het tegen en was het weer een afgrijselijke Sisi-creatie.
Groningen, een stad waar ik ben opgegroeid en mijn studietijd heb doorgebracht. Het gevoel van vrijheid waar ik tot op de dag van vandaag nog erg gelukkig van kan worden als ik eraan terugdenk. Op vrijdagmiddag met schoolgenoten naar de Drie Gezusters, “zou die ene knappe jongen ook weer aanwezig zijn”? Tot laat op het terras blijven hangen, Hoornse plas, Hanzehogeschool, de etentjes; bij elkaar of in de eetcafe’s, de stapavonden. The Palace, Gdansk. Op zondag naar de bieb, lekker rustig je lijstje afwerken. Het fietsen van Beijum naar de stad, een heerlijke tocht van 20 minuten. Melancholie…
De laatste 4 jaar was mijn leven een rollercoaster. Zo zeer veranderd waardoor ik oude herinneringen en de bijbehorende gevoelens heb weggedrukt. Aankomende zaterdag ga ik na jaren weer winkelen met een vriendin. Gericht shoppen voor een feest wat er aan gaat komen. Het gevoel van toen weer ervaren. Dit maal in Rotterdam. Waarom Rotterdam? Geen idee, het kwam ineens in me op. Nu al kijk ik er naar uit en al besluiten we niet te gaan shoppen; het idee dat ik naar Rotterdam ga geeft me ook al een fijn en warm gevoel.
G4
Rotterdam is mijn kalverliefde, van Amsterdam heb ik leren houden. Ik woon nu 8 jaar niet meer in Groningen. Echter pas na 5 jaar heb ik dat Groningen-gevoel in een andere stad ervaren. Niet in mijn eigen woonplaats Almere maar in onze hoofdstad. Amsterdam was ruim een jaar mijn tweede thuis. Ik werk er en nu ik er een fiets heb staan omdat ik regelmatig naar de panden moet, leer ik de stad op een niet-toeristische wijze kennen. Wat ik al zei, Rotterdam is mijn kalverliefde. De eerste stad buiten Groningen waar ik me gelijk thuis voelde en mezelf al in zag wonen. Ik ben er nog niet achter waar dat gevoel vandaan komt. Misschien als ik er zaterdag ben dat het me duidelijk wordt. Zoals ik op zaterdag 29 maart 2003 mijn eerste liefde na jaren weer heb ontmoet, zo heb ik deze kalverliefde ook weer terug in mijn leven. Het afgelopen jaar ben ik er na jaren weer wat keren geweest. Bij nieuwe familieleden, nieuwe vrienden en mijn eerste Carnavalviering (gezien mijn angst voor mensenmassa’s en volle ruimtes heb ik nooit eerder de stap durven te nemen).
Daarentegen heeft een andere G4 stad, Den Haag, mijn hart nog steeds niet gestolen. Eerlijk gezegd denk ik dat dat nooit zal gebeuren. Nu mijn broer er woont ben ik er regelmatig maar iedere keer denk ik: nee, het is het net niet. Terwijl het een mooie stad is met prachtige gebouwen en veel historie, een grote tegenstelling qua mensen. Van haagse kak, het Haagse Harrie-volk tot aan de grote verscheidenheid allochtonen.
Zo maakt de Domstad ook geen indruk op mij. Bij iedere liefde is de eerste indruk toch sprekend. Utrecht, inmiddels ben ik er een paar keer geweest. Ik word er warm noch koud van.
Maar waarom kijk ik er zo naar uit om te gaan shoppen? Eigenlijk vind ik het geen bal aan. Al die drukte, de harde muziek in de winkels, ellebogenwerk en ouders die hun kinderen ineens vrijspel geven. Maar toch gericht gaan winkelen met een vriendin in Rotterdam. Laat ik deze zin eens ontleden. Is het het winkelen of is het het winkelen met die ene vriendin of is het het winkelen met die ene vriendin in Rotterdam of is het Rotterdam? Deze laatste zin omvat volgens mij het mysterie rondom het shoppen.
p.s.
Helaas is ons Rotterdamuitje nooit meer doorgegaan dus het antwoord moet ik je verschuldigd blijven.
maart 2006
Geen opmerkingen:
Een reactie posten