Als lid van de multiple choice generatie, begint mijn leven bij 30. De komende verhalen zijn een verzameling van mijn persoonlijke gedachtes, ontmoetingen en ervaringen die ik sinds het jaar 2005 heb opgeschreven. Puur ter vermaak van de lezer en ter verwerking en uiting van mijn kant.
donderdag 19 juli 2012
Afscheid, weerzien en verlangen deel 2 (sep.2007 gepubl. op jav.org)
Afscheid in Suriname is bij sommige familieleden van korte duur. Deze zomer is een aantal van hen in Nederland. Een verre neef, voor Nederlandse begrippen, en zijn vrouw waren hier voor 4 weken. Ik wist van hun bestaan af maar had nog nooit eerder kennis met ze gemaakt. In Paramaribo kwamen ze opa een aantal malen opzoeken. Bij hun eerste bezoek dacht ik bij mezelf: “hé, ik ken haar ergens van”, maar het kwartje viel niet. Totdat haar schoonzus vertelde dat ze de dag ervoor hadden opgetreden in Meerzorg. “Hé, Meerzorg daar was ik ook”. “Heb je ze niet gezien dan?”, vroeg ze me. “Welke band” vroeg ik op mijn beurt, aangezien er twee bands die avond hadden opgetreden. “”Future Club”.
Is ook niet zo vreemd dat ik ze niet herkende omdat de verlichting daar erg slecht was en ik meer oog had voor de jongelui van ‘de overkant’ die op de dansvloer een moderne versie van Dirty Dancing lieten zien. Zo! Ik voelde me ineens heel oud. Wat me van hun optreden is bijgebleven was alleen de harde tonen uit de boksen, het donkere podium en de rockmuziek waarmee ze hun optreden afsloten. Terwijl in Nederland hebben ze me erg verrast met hun fijne zangkunsten en afwisselende repertoire. Het was me een waar genoegen om ze te leren kennen en hoop ze binnenkort weer te mogen meemaken.
Een geremigreerde neef was hier voor een flitsbezoek van een week. Het was gek om hem in Suriname te zien. In zijn eigen omgeving met vrouw en kids. In al die jaren dat hij daar woont (bijna 10 jaar) was dit de eerste keer dat ik hem weer zag. Het enige contact was via de mail. Hier in Nederland heb ik hem opgezocht bij zijn zus in Delft. Ook daar was het gek om hem te zien temidden van zijn broer en zussen. Als vanouds zo vertrouwd. Alsof hij nooit weg is geweest.
Mijn nicht en haar dochter zijn dit jaar voor het eerst in Nederland. Maar ook een vriend van diezelfde nicht die ik daar heb leren kennen is hier, haar schoonzus, een tante van ons en tot slot komt een oom met zijn gezin. Ik ben zo blij om ze weer te zien! Natuurlijk ben ik al aan het bedenken wat ik met ze kan gaan doen. Een van mijn neven gaf in Suriname al te kennen dat hij graag wilt skydiven. Laat hij nou niet de enige in mijn omgeving zijn die van 4 km hoogte uit een vliegtuig wilt springen. Ik ben aan het googlen geslagen en heb een site gevonden. Een datum heb ik voorgesteld en nu is het wachten op reactie van de deelnemers. Als iedereen kan én nog durft dan gaan we in ieder geval met een groep van 5 springers. Een aantal kijkers gaat mee voor morele support. Zij mogen ons nadien opvangen, letterlijk en figuurlijk. Brrrr… als ik eraan denk begint mijn maag al te draaien.
Nu pas realiseer ik me dat er in Nederland heel veel te zien en te doen is. Voor groot en klein, jong en oud. Het dochtertje van mijn nicht is 5 jaar oud dus ik kan mijn nicht ook niet overal naartoe brengen. Ik moet wel rekening houden met de kleine. Op zich niet zo erg maar het maakt wel dat ik met andere ogen moet zoeken. Want wat vindt een kind van 5 leuk? Geen idee, ik ben totaal niet op de hoogte van alles wat er is voor die leeftijdscategorie. Aangezien ik alleen Ballorig, Dolfinarium, Koningin Julianatoren (vind ikzelf heel erg leuk!!), Efteling en de bekende dierentuinen ken, moet ik maar weer gaan googlen.
De site: http://www.b9.nl/pretpark/index.htm vermeldt (bijna) alle pretparken in Nederland. Het zijn er maar liefst 40! En dat op bijna 42000 km². Voldoende keus dus. In ieder geval gaan we naar de zomercarnaval in Rotterdam. Althans dat is het plan maar als de weergoden ons niet gunstig gezind zijn dan houdt het op. Dan zit ik hoog en droog me te verlekkeren aan een chocoladetruffeltaart. Een ander item op mijn to-do lijstje is fietsen met haar. Ze wilt dit hier zo graag een keer meemaken alleen maakt ze zich zorgen om haar conditie. Nou, conditie is geen probleem hoor. Ze moet zich meer zorgen maken om haar achterste. Als je niet gewend bent te fietsen of lang niet hebt gefietst dan valt dat zwaar tegen. Ik kan het weten. Ik had jaren niet meer gefietst en heb toen vol enthousiasme en spirit de fiets gepakt. Een fijnzittende lage mountainbike. Nou ik heb het geweten. Na 30 km kon ik nog nauwelijks lopen en de volgende dag ging ik dood van de zadelpijn!! Fietsen is ok maar begin niet te enthousiast want je moet ook nog het hele stuk terug…OEI!
Voor hen die ook graag een tandemsprong willen maken, check de site: www.parachute.nl
Enjoy!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten