Sommige contacten kun je zelf niet bedenken en toeval, daar geloof ik al helemaal niet in. In het leven krijgen we af en toe tweede kansen. Een tweede kans om iets goed te maken, een tweede kans om het anders, misschien beter, te doen. Maar dat je iets moet doen wordt gauw duidelijk.
Iemand in mijn omgeving krijgt nu na een aantal decennia de kans om iets goed te maken. In het leven zijn er genoeg momenten dat je terugdenkt aan vroeger. Je mijmert over hoe het was, alles onbezorgd en meer roze dan het in feite was. Als men je de vraag stelt, wat je eens over zou willen doen of goed zou willen maken dan is er altijd wel iemand aan wie je denkt. Zo ook hij.. Hij wilde altijd nog even contact met zijn eerste vriendinnetje. Je kent het programma memories van de KRO wel, toch? Daarin ontmoeten twee mensen elkaar die elkaar al jaren niet meer gezien en gesproken hebben maar die ooit een hele belangrijke rol in elkaars leven hadden. Een liefdesrol welteverstaan. Door ‘toeval’ zijn ze weer in elkaars leven en achteraf blijkt dat ze meer gemeen hebben dan ze ooit gedacht hadden. Ze hebben ooit eens in dezelfde gemeente gewoond zonder dat ze het van elkaar wisten. Dat hij met haar broer gewerkt heeft maar toen nooit over haar begonnen was tegenover hem, had misschien toch zo moeten zijn. Na al die jaren kruisen hun paden elkaar weer. Al die jaren dachten ze aan elkaar, met ieder hun eigen reden en hun eigen gevoelens. De een zoekt wat meer en frequenter dan de ander maar dat ze elkaar nooit zijn vergeten is wel duidelijk. Nu genieten ze van hun hernieuw gevonden contact.
Maar het kan ook na niet al te lange tijd dat er weer geesten uit het verleden in je leven komen. Ditmaal in mijn leven. Ik weet niet zo goed wat het heelal mij hiermee wilt zeggen maar ik vind het wel frappant! Vorig jaar zomer kwam ik iemand tegen die ik al twee jaar niet gezien of gesproken had. Het was fijn om weer in elkaars leven te zijn en alsof er niets aan de hand was, gingen we verder waar we gebleven waren. Echter, ook met alle issues die we toen hadden. Onze geplande vakanties waren mooie gelegenheden om te bedenken wat we nu eigenlijk met en van elkaar wilden. Daar maakten we toen ook gebruik van. Terug in Nederland bleken we hier toch verschillend in te staan. Zowel toen als nu.
Geval #2, een half jaar na geval #1 krijg ik een bericht van iemand waar ik een paar jaar eerder kennis mee had gemaakt. Hij wilde afspreken. Gewoon. Gezellig... En dat was het ook. Gaandeweg ontdekten we dat er al die jaren toch iets tussen ons in is blijven hangen waar we destijds geen weet van hadden. Uiteindelijk kreeg het zijn apotheose. Dingen moesten uitgesproken worden. Niet omdat wij iets uit te zoeken hadden, integendeel. Weer een in de categorie: nooit in mijn leven, voor altijd in mijn hart.
Druk doende om die ervaring en gevoelens een plek te geven krijg ik ineens een mail van mijn ex die ik sinds onze niet zo fijne break-up niet meer gezien en gesproken heb. Je gelooft het of niet maar bijna tot op de dag af 6 jaar later, krijg ik een mail van hem dat hij nog kleren van mij heeft en wat hij ermee moet doen. Dit verzin je toch niet???
Uiteindelijk ook weer van die schok bekomen ga ik lekker een paar dagen naar het buitenland om te genieten. Alles op een rij. Heerlijk, na een donker jaar schijnt de zon weer volop boven mijn bolletje. Ik praat veel met mijn vriendin/reisgenoot over de mannen in haar leven en over hoe wij nu in het leven staan. Zeg ik uiteindelijk tegen haar: everybody deserves a second chance. Koud nog geen 5 min. later spreekt iemand mij aan die ik een paar jaar geleden op dezelfde wijze, op dezelfde plek ontmoet heb. Wat zijn de kansen!!! Het is niet te geloven. Destijds stond ik ook op de trein te wachten, hij had pauze en zag me staan. Hij maakte een praatje en uiteindelijk hebben we telnrs uitgewisseld. Deja-vu!! Hij herkende me niet (of hij speelde het spelletje heel goed mee).
Hoe het ook zij: toentertijd had ik niet lang aandacht voor hem omdat er iemand anders in mijn leven was. Ik weet eerlijk gezegd niet meer hoe het tussen ons gestopt was. Of ik heb hem eerlijk verteld dat hij niet meer hoefde te bellen of ik reageerde niet meer. Maar wat ik eerder tegen mijn vriendin zei: iedereen verdient een tweede kans, dus laat ik hem nu ook maar die kans geven. Leer de persoon kennen en kijk later naar de “secundaire voorwaarden” die hij te bieden heeft. Tjah, wijsheid komt met de jaren zegt men maar old habits die hard en ik moet ook echt wel mijn best doen om wat mannen betreft niet direct met een oordeel klaar te staan.
UA 12052011
Geen opmerkingen:
Een reactie posten