Op bezoek bij....
De minister van buitenlandse zaken van Indonesië, dhr. Nur Hassan Wirajuda en zijn gevolg waren onlangs voor een 2-daags bezoek in Nederland. Dit bezoek stond in het teken van een verdere intensivering van de verhoudingen tussen Indonesië en Nederland. Meer informatie is te vinden op http://www.indonesia.nl/
Ter gelegenheid van dit bezoek was er op maandag 28 augustus een diner georganiseerd waarvoor diverse Indonesische maar ook Surinaams-Javaanse (welzijns)organisaties waren uitgenodigd ten huize Wisma Duta te Wassenaar. Dit is de residentie van de Indonesische ambassadeur.
De Surinaamse Javanen werden vertegenwoordigd door SJiF, RBU, Pitutur Islam, Stichji en javanen.org. Siaran Surjadjati kon wegens verplichtingen het diner niet bijwonen.
Voor mij was het de eerste keer dat ik op een dergelijk diner aanwezig was. Onvoorbereid (omdat ik pas op het laatste moment een uitnodiging kreeg) en daarom enigszins zenuwachtig, ben ik richting Wassenaar getogen. We werden verwelkomd door het hoofd van de beveiliging en de PR dame. We liepen al wat achter op schema dus we werden dringend doch vriendelijk verzocht om enige haast te maken. Iedereen had zich verzameld in de woonkamer. Het was een gemoedelijke, informele sfeer. Er was ruim de gelegenheid om te mingelen met dees en gene. Echter, wij (vertegenwoordiger van Javanen.Org en ik) waren onzeker of wij als dames wel de menigte in konden gaan om met iedereen een babbeltje te maken. Naarmate de avond verstreek kregen we al gauw de indruk dat er geen bepaalde etiquette regels worden gehanteerd op dit gebied. “Weer wat geleerd..”. Na een minuut of 10 kwam minister Wirajuda, waarnemend ambassadeur dhr. Djauhari Oratmangun en de minister counselor of information dhr. Siswo Pramono de kamer binnen. De minister liep een rondje en gaf zo veel mogelijk iedereen een hand. Bij mij aangekomen vertelde dhr Oratmangun dat wij uit Suriname komen. Een belangstellende “OH” kreeg ik als reactie. Ik gaf hem een hand en vertelde hem dat ik van stichting SJiF uit Almere ben. Hij vroeg mij vervolgens hoe lang ik al in Nederland woont. Al dertig jaar…en vervolgens liep hij verder.
De minister en een aantal van de hoge piefen namen aan tafel plaats voor het diner. De overige gasten konden een bordje aan het lopend buffet halen en nuttigen in de woonkamer, zoals wij thuis ook gewend zijn dus met bordje op schoot.
Na het diner heeft de minister zijn dank en waardering richting de gemeenschap geuit voor hun zorg en waardering voor de natuurrampen die dit jaar hebben plaatsgevonden. Ook de benefiet avond Aksie Mbangun Yogja werd genoemd. Dit is een samenwerking van 15 Surinaams-Javaanse verenigingen in Nederland. Bij deze mededeling reageerde de Indonesische aanwezigen met een eenstemmige “OOOHHHH”.
Speciaal voor de niet Indonesiërs in ons midden heeft de waarnemend ambassadeur de speech van de minister vertaald met voor ons als hoogtepunt de woorden: “Our house is also your house”. Hiermee benadrukt hij de hechte contacten die er tussen de Surinaamse-javanen en de Indonesische ambassade in korte tijd reeds tot stand zijn gebracht,
Een dergelijk diner is een goed platform gebleken om contacten te leggen tussen de Surinaamse-Javanen met de Indonesische ambassade en vertegenwoordigers van Indonesische welzijnsorganisaties. Het viel mij alleszins mee temeer omdat de sfeer erg gemoedelijk en informeel was. Geen enkele kans werd onbenut gelaten om foto’s te maken met de hoge heren uit Indonesië.
Een ervaring die ik niet had willen missen.
In Indonesië is er ook een artikel gewijd aan dit bezoek. Dit bericht staat op website www.detik.com.
(helaas weet ik niet meer in welk jaar ik dit stuk geschreven heb)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten