Powered By Blogger

zaterdag 17 november 2012

Glenn Fredly: Holland Tour 2008

EEN WEEK GLENN FREDLY
(gepubliceerd op sr597.org)

Ruim een week heeft Glenn Fredly met zijn bandleden en management vertoefd in Nederland. Zij waren hier ter gelegenheid van het programma “Visit Indonesia 2008”, wat in februari zijn launching gekend heeft. Voornaamste doel van dit programma is uitbreiding van het toerisme naar Indonesië vanuit Nederland. Als vriend van de Indonesische Ambassade heeft SR597 een uitnodiging ontvangen om de eerste dag met Glenn en zijn band te dineren. Een kort verslag hiervan is te lezen op deze site met de titel: SR597 ontmoet Glenn Fredly.

Persconferentie

Op de persconferentie heb ik Glenn Fredly mogen interviewen. Van 1130-1200 uur kregen we de tijd om hem een aantal vragen te stellen. Door wat files zijn we later gearriveerd dan we gepland hadden maar nog wel op tijd voor het interview en het optreden. We werden verwelkomd en verrast door de tonen van You’re my everything, een van de nummers op de nieuwe engelstalige cd van Glenn. De aanwezigheid van (nationale) media viel tegen. Klokslag 11.30 uur werden we gevraagd om met het interview te beginnen. Ondanks dat we op Indonesisch grondgebied waren, werd de planning op z’n Hollands strak gehouden.

De programm director vertelt Glenn eerst wie we zijn en wat we doen. Nadat ik mezelf voorgesteld had, stelde ik mijn vragen. We hebben het over zijn optreden in Nederland gehad. Wat zijn verwachtingen zijn en of er verschil is in met name het publiek tussen Azië, Australië en Europa. Behalve over zijn muziek hebben we gesproken over zijn zorgen over illegaal downloaden en wat dat voor gevolgen heeft voor de lokale muziekindustrie en hoe hij als artiest dit kan tegengaan. Het is niet alleen maar puur optreden en het verkopen van cd’tjes wat het werk is. Het gaat om promoting en marketing van de artiest. Niet alleen piraterij baart hem zorgen, ook is hij erg begaan met de milieuproblematiek. Hij heeft een beweging opgezet waarbij hij de betrokkenheid van de mensen oproept. Ieder jaar is er een grootschalig concert waarbij hij zijn collega muzikanten uitnodigt om te musiceren. Alleen als er een ramp is en er moet geld opgehaald worden, treed je samen op. Anders zien we elkaar niet, aldus Glenn.
Vorig jaar op 7-7-07 was het onderwerp global warming. Hiermee wilde hij het onderwerp onder de aandacht brengen van het grote publiek. Wat betekent het verwarmen van de aarde voor Indonesië. Indonesië haar voornaamste inkomensbron is de visserij. Wat heeft global warming voor gevolgen voor de visserij? Dit jaar, op 08-08-08, is armoede het onderwerp. Armoede wordt nog weinig over gesproken in Indonesië. Er is schaamte en de regering sluit hiervoor zijn ogen. Hij gebruikt zijn gave niet alleen om geld te verdienen maar ook om zijn boodschap te verkondigen. Heb respect voor anderen, de natuur, de wereld. Zijn quote: Music is all about respect. No respect, no soul!
Als ik de vraag stel hoe hij zijn professionele leven met zijn persoonlijke leven combineert, valt me op dat hij zich wegdraait van zijn Nederlandse promotor. Kennelijk ligt deze vraag gevoelig maar zoals een echte professional die hij is laat hij hier niets van merken. Hij vertelt dat het soms lastig is maar zijn familie steunt hem. Zij hebben begrip voor wat hij doet en zijn er vanaf het begin bij betrokken. Zonder hen zou hij dit niet kunnen doen.

De avond tevoren was ik buitengewoon zenuwachtig. Maar bij het stellen van mijn eerste vraag werd ik rustiger. Glenn neemt alle tijd en is geïnteresseerd. Misschien komt het wel omdat wij als eerste waren gepland. Toen ik over zijn 4 maanden oude puppy (Melody) begon, ontdooide de sfeer en kwamen we allebei los van het formele. Na de persconferentie hadden we ook nog eens het genoegen om met Glenn en zijn management samen te eten. Tijdens dat etentje vertelde hij o.a. over zijn opa en oma van wie hij heel veel heeft geleerd. Van zijn oma leerde hij Engels. Dankzij hen is hij de man die hij nu is. Zijn opa heeft hem meegegeven om altijd zelfstandig en onafhankelijk te zijn. En diezelfde boodschap wilt hij ook overbrengen op de jeugd van nu. Alleen school kon hem totaal niet deren, hij was altijd met muziek bezig. De titel van zijn Engelstalige cd is nog niet bekend. Momenteel legt hij er de laatste hand aan. De verwachting is dat zijn cd binnen nu en twee maanden uitkomt. Zodra zijn cd klaar is komt hij weer naar Nederland om zijn cd te releasen maar helaas heb ik dit na dit gesprek niet meer kunnen verifiëren bij hem en zijn management.

Paard van Troje
Vrijdag 4 april 2008 was zijn laatste show in Den Haag. Het filmen tijdens de soundcheck verliep niet geheel voorspoedig. De dame van de organisatie wist zelf ook niet meer wat er afgesproken was want ze kwam met twee verschillende verhalen. Hoe dan ook ik heb mijn 5 minuten, die ons werden toebedeeld, kunnen filmen. Die avond in paard van Troje was het stampvol. Ik heb nog een plek kunnen vinden met uitzicht op het gehele podium. De sfeer was te gek. Glenn genoot van de energie. Iedereen zong zijn nummers mee. Ook ik heb genoten van zijn zang en het spel van de band. Naast zijn eigen nummers zong hij ook Engelstalige nummers o.a. van Daniël Sahuleka waarvan de titel ik je schuldig moet blijven. Ook heeft hij een prachtige vertolking ten gehore gebracht van een nummer van Prince, the most beautiful girl in the word. Zijn muziekstijl is voornamelijk beïnvloed door jazz en soul (hier en daar wat R&B). Op een gegeven moment werden er twee dames uit het publiek het podium opgehaald. Glenn bracht een serenade voor een van de dames en de andere werd muzikaal verleid door Nicky, de in Nederland geboren saxofonist. De anders zo bescheiden Glenn werd op het podium een regelrechte casanova. Zonder gêne schuifelde hij met haar maar niet voordat hij haar handen op zijn billen plaatste. Een oorverdovende WOW kwam vanuit de zaal en Jesse de zakelijke manager van Glenn genoot van de aandacht die Glenn kreeg. Hij vroeg mij hoe ik het vond: “Glenn is naughty”, antwoordde ik en hij gaf mij een van zijn beroemde oor- tot-oor-smile. Aan het einde van het nummer kregen de dames nog een knuffel van Glenn en mochten ze terug naar hun plaats. Echter een van de dames bleef hangen en wilde Glenn niet loslaten. Vriendelijk gebaarde Glenn dat ze van het podium afmoest. Maar ze bleef staan en maar lachen en zwaaien naar de mensen met wie ze was. Tijdens een onverwachts moment probeerde ze hem op de mond te zoenen, hij kon haar nog net ontwijken. En dat was het moment waarop het publiek er genoeg van kreeg en ze een stereo BOEH-geroep liet horen. De galante Glenn gebaarde ons dat dat nu ook weer niet hoeft maar seinde wel de beveiliging in. Twee man sterk was er uiteindelijk voor nodig om de dame van het podium af te halen. Wat ik later te horen kreeg is dat ze aan het einde van de avond alleen in een hoekje zat, stil weg te dromen over haar avontuur met Glenn. De rest van het 2-uur durende optreden heb ik deels in stilte deels luidkeels meezingend genoten. Na de WE WANT MORE! kwamen Glenn en de jongens nog een keer op en sloten af met twee nummers tot het echte einde met de laatste klanken van You’re my everything. En toen was het echt over en uit.
De stemming zat er goed in. Nicky heb ik in de zaal nog even gedag kunnen zeggen. Beneden bij de uitgang was er gelegenheid om met Glenn op de foto te gaan en een handtekening te halen. Ik liet deze kans maar voorbij gaan omdat het een drukte van jewelste was. Een half uur na het einde van de show werd Glenn weer naar de coulissen gemanoeuvreerd wat totaal niet door de aanwezigen werd gewaardeerd. Rian, de drummer, hebben we ook nog even kunnen spreken. Ook hij heeft genoten en dat was van zijn gezicht af te lezen. Enigszins treurig maar zeker voldaan ga ik met de anderen richting huis. Het beste van beide landen.

De laatste mogelijkheid om de jongens te zien was op Schiphol, hun vertrekdag. De voorzitter van SR597 had nog een afspraak met Jesse, deze kans moesten we natuurlijk benutten om de jongens te interviewen. Annette en Lenny die net een radio interview op Pamuda hadden met Yustine White, hoofdredacteur Indonesië Magazine, gingen ook mee tezamen met onze twee cameramannen. Helaas waren de jongens al binnen en was alleen Nicky met zijn familie nog bij de Burger King. Gelukkig had hij nog tijd voor ons. Wat hem zo verbaasde was dat iedereen de liedjes meezong. In Indonesië is hij het gewend maar dat ze in Nederland ook al zijn nummers kennen…? Hij genoot van de energie. Het was hot. En op de vraag van Annette wat hij van SR597 vindt begint hij te lachen. “Aardige mensen!”. Tot slot had ik nog een aangenaam gesprek met zijn ouders. Ze zijn apetrots. Op mijn vraag of het niet moeilijk voor hen is dat hun zoon zo ver woont, antwoordt zijn moeder heel resoluut. “Ja natuurlijk maar hij is gelukkig. Liever een zoon zo ver weg die gelukkig is dan een zoon op zolder maar doodongelukkig”. We hebben de jongens (red: Nicky heeft nog 2 broers) altijd vrij gelaten. Juist omdat we in een hechte gemeenschap leven weet ik hoe het is en hebben we ze altijd vrij gelaten”. En dan vertelt ze met waterige ogen: “Nicky voelt zich thuis in Indonesië. Zoals hij gewend is met ons, zo vindt hij dat overal in Indonesië. Een voorbeeld; tijdens het toeren met Glenn stoppen ze bij een pompstation en dan gaan ze gezamenlijk eten en drinken. Maar met Nederlanders (red: Nicky heeft met zangeres Do getoerd) was het ieder voor zich. Dat is hij niet gewend”.Als ik vertel wie we zijn en wat we doen, vertelt meneer Manuputty trots dat we nooit onze eigen roots mogen vergeten. Ondanks dat hij en zijn vrouw in Nederland zijn geboren, voelt hij zich thuis in Indonesië en wilt hij zich daar voorgoed vestigen. “Maar”, vult zijn vrouw aan, “hier zijn we ook thuis. We hebben het beste van beide landen, uit beide culturen”. De volgende dag kreeg onze voorzitter een telefoontje van Roy, de personal manager, dat ze veilig en wel in Jakarta zijn aangekomen. Hij is van plan om deze zomer weer naar Nederland te gaan maar dit maal met zijn gezin. Na een week Glenn Fredly is de rust wedergekeerd, althans voor sommigen van ons want nu moet het echte werk nog beginnen. Het monteren van de beelden.

Geen opmerkingen: