Op bezoek bij....
De minister van buitenlandse zaken van Indonesië, dhr. Nur Hassan Wirajuda en zijn gevolg waren onlangs voor een 2-daags bezoek in Nederland. Dit bezoek stond in het teken van een verdere intensivering van de verhoudingen tussen Indonesië en Nederland. Meer informatie is te vinden op http://www.indonesia.nl/
Ter gelegenheid van dit bezoek was er op maandag 28 augustus een diner georganiseerd waarvoor diverse Indonesische maar ook Surinaams-Javaanse (welzijns)organisaties waren uitgenodigd ten huize Wisma Duta te Wassenaar. Dit is de residentie van de Indonesische ambassadeur.
De Surinaamse Javanen werden vertegenwoordigd door SJiF, RBU, Pitutur Islam, Stichji en javanen.org. Siaran Surjadjati kon wegens verplichtingen het diner niet bijwonen.
Voor mij was het de eerste keer dat ik op een dergelijk diner aanwezig was. Onvoorbereid (omdat ik pas op het laatste moment een uitnodiging kreeg) en daarom enigszins zenuwachtig, ben ik richting Wassenaar getogen. We werden verwelkomd door het hoofd van de beveiliging en de PR dame. We liepen al wat achter op schema dus we werden dringend doch vriendelijk verzocht om enige haast te maken. Iedereen had zich verzameld in de woonkamer. Het was een gemoedelijke, informele sfeer. Er was ruim de gelegenheid om te mingelen met dees en gene. Echter, wij (vertegenwoordiger van Javanen.Org en ik) waren onzeker of wij als dames wel de menigte in konden gaan om met iedereen een babbeltje te maken. Naarmate de avond verstreek kregen we al gauw de indruk dat er geen bepaalde etiquette regels worden gehanteerd op dit gebied. “Weer wat geleerd..”. Na een minuut of 10 kwam minister Wirajuda, waarnemend ambassadeur dhr. Djauhari Oratmangun en de minister counselor of information dhr. Siswo Pramono de kamer binnen. De minister liep een rondje en gaf zo veel mogelijk iedereen een hand. Bij mij aangekomen vertelde dhr Oratmangun dat wij uit Suriname komen. Een belangstellende “OH” kreeg ik als reactie. Ik gaf hem een hand en vertelde hem dat ik van stichting SJiF uit Almere ben. Hij vroeg mij vervolgens hoe lang ik al in Nederland woont. Al dertig jaar…en vervolgens liep hij verder.
De minister en een aantal van de hoge piefen namen aan tafel plaats voor het diner. De overige gasten konden een bordje aan het lopend buffet halen en nuttigen in de woonkamer, zoals wij thuis ook gewend zijn dus met bordje op schoot.
Na het diner heeft de minister zijn dank en waardering richting de gemeenschap geuit voor hun zorg en waardering voor de natuurrampen die dit jaar hebben plaatsgevonden. Ook de benefiet avond Aksie Mbangun Yogja werd genoemd. Dit is een samenwerking van 15 Surinaams-Javaanse verenigingen in Nederland. Bij deze mededeling reageerde de Indonesische aanwezigen met een eenstemmige “OOOHHHH”.
Speciaal voor de niet Indonesiërs in ons midden heeft de waarnemend ambassadeur de speech van de minister vertaald met voor ons als hoogtepunt de woorden: “Our house is also your house”. Hiermee benadrukt hij de hechte contacten die er tussen de Surinaamse-javanen en de Indonesische ambassade in korte tijd reeds tot stand zijn gebracht,
Een dergelijk diner is een goed platform gebleken om contacten te leggen tussen de Surinaamse-Javanen met de Indonesische ambassade en vertegenwoordigers van Indonesische welzijnsorganisaties. Het viel mij alleszins mee temeer omdat de sfeer erg gemoedelijk en informeel was. Geen enkele kans werd onbenut gelaten om foto’s te maken met de hoge heren uit Indonesië.
Een ervaring die ik niet had willen missen.
In Indonesië is er ook een artikel gewijd aan dit bezoek. Dit bericht staat op website www.detik.com.
(helaas weet ik niet meer in welk jaar ik dit stuk geschreven heb)
zaterdag 17 november 2012
SR597 ontmoet Glenn Fredly (gepubliceerd op javanen.org)
De (Aziatische) jongeren in Nederland volgen Glenn al lang vooral via YouTube. En nu kunnen ze ook genieten van twee live optredens begin april! Van Glenn’s meest recente album “Happy Sunday” zijn in Azië al miljoenen exemplaren verkocht. Voor de Nederlandse tour staat de presentatie van zijn Engelstalige album gepland.Glenn Fredly Deviano Latuihamallo, is Ambonees en geboren op 30 september 1975. In heel Azië heeft hij een geweldige reputatie opgebouwd. Al van jongs aan wint hij vele zangwedstrijden. In 1995 wint hij een competitie op TV, en in 1996 is hij een van de finalisten van het “Aziatische song festival”. In 2001 wordt hij derde en “Beste van de Beste Zangers” tijdens het Internationale songfestival “Asia Dauzy” in Rusland.
In 1998 produceert hij zijn eerste album “Glenn”. Het tweede album “Kembali” bevat heerlijke Indonesische liedjes. Pas bij het derde album “Selamat Pagi Dunia” in 2004, volgt het succes. Glenn wint de triple platinum award en nog eens 5 x platinum. Dit album is een echte bestseller! In 2006 brengt Glenn “Aku dan Wanita” uit, waarop hij covers zingt van lokale en internationale muzieklegendes.Glenn wil blijven vernieuwen en geniet van het zich verdiepen in de muziek. In zijn carriére heeft hij ook al samengewerkt met grote artiesten zoals o.a. Amy Masture, George Duke, Julio Iglesias en Kenny G. Nu zijn alle voorbereidingen voor zijn concerten in Nederland in volle gang. Zijn vele fans in Holland, zullen hem zonder twijfel hartelijk verwelkomen. Bron: www.paard.nl (website paard van Troje Den Haag).
Liefde op het eerste gehoor
Op vrijdag 28 maart werd ter ere van Glenn Fredly en zijn band een diner georganiseerd door bpk Djauhari Oratmangun en zijn vrouw. Glenn geeft in het kader van Visit Indonesia 2008 twee optredens in Nederland. Dinsdag 2 april in het Concertgebouw De Vereeniging in Nijmegen. Op vrijdag 4 april treedt hij op in Paard van Troje in Den Haag. Het voorprogramma op beide dagen wordt verzorgd door dj Skilaz, Ricky Robbins en Eppata.Het diner was in een informele setting. Onder de genodigden waren o.a. de in Nederland wonende Ambonese zanger Daniel Sahuleka, 3 jonge Indonesische diplomaten van het Clingendaelinstituut, SR597, Indonesië magazine en Sharita Sopacula, miss Nederland 2005, als ambassadrice van het programma Visit Indonesia 2008. We hoefden niet lang te wachten voordat de hoofdgast met zijn 9 bandleden hun intrede deden. Diezelfde ochtend waren ze geland maar ze oogden nog erg fris. Aangenaam! We gaven elkaar een hand en mijn eerste indruk strookte totaal niet met het beeld wat ik van hem gevormd had. Wat een uitstraling! Zeer hartelijk en humble vanwege het feit dat Daniel Sahuleka aanwezig was. Te bedenken dat hij in Indonesïe niet gewoon over straat kan lopen, zat ik niet eens 2 meter van hem vandaan. Hierbij doop ik zijn naam om in Glenn Friendly. Want Friendly is hij zeker en met zijn aanstekelijke lach en lachkuiltjes licht hij een ruimte direct op. In oktober van het vorig jaar heb ik voor het eerst de muziek van Glenn Fredly gehoord. SR597 was op de Indonesische Ambassade en van waarnemend ambassadeur bpk Djauhari Oratmangun, een ware muziekliefhebber, kregen we de dvd/cd “Selamat Pagi Dunia” en de soundtrack van “Cinta Silver’. Op ’t hoesje van laatstgenoemde cd stond een aantrekkelijke jongeman waarvan wij dachten dat het Glenn was maar al gauw werden we uit onze droom geholpen toen we de youtube clipjes zagen van deze jonge Indonesische zanger. Ik kan wel zeggen dat zijn looks meer dan genoeg gecompenseerd werd door zijn zangstem. Sindsdien zijn we liefhebbers van zijn muziek.Stiekum hoopten we dat wij hem op de Pasar Malam Besar zouden kunnen zien optreden, het liefst dit jaar nog. Bij Bpk Djauhari hebben we dit idee zonder al te veel subtiliteit gedropped. Je weet maar nooit was ons idee. Nu een half jaar later is het dan zover. Niet op de Pasar Malam Besar maar in huize Oratmangun hebben we in levende lijve kennis mogen maken met Glenn Fredly. Na het lekkere eten moest er natuurlijk gezongen worden in muziekminnend huize Oratmangun. Daniel Sahuleka bracht 3 engelstalige nummers ten gehore. Met zijn zachte gitaarspel en gevoelige stem bracht hij de aanwezigen in beroering. Daarna zong een van de jonge diplomaten, Dewi geheten, het nummer You’re still the one van Shania Twain. Bpk Djauhari houdt van muziek maar kan zelf ook een aardige toon zingen. Hij zong wat nationale Ambon klassiekers met zijn vrouw als tweede stem. Rond 10 uur gingen Glenn en zijn gevolg richting Wassenaar want sinds hun aankomst om 05.00 uur in de ochtend hadden ze geen oog dicht gedaan. Aangezien zij de volgende dag een gig hadden in Apeldoorn waar Jatragroup (organisator van de shows) een pasar had georganiseerd, moest hij zijn stem sparen en dus zong hij die avond niet. Mijn lichte teleurstelling werd binnen korte tijd ruimschoots goed gemaakt.
Kippenvel
SR597 was uitgenodigd voor de persconferentie afgelopen dinsdag 1 april. We werden verwelkomd met de rehearsal tonen van you’re my everything. Tot ons aller verrassing werd de persconferentie afgewisseld met live muziek. Het was om kippenvel van te krijgen, geweldig!. Met name de in Nederland geboren en getogen en sinds drie jaar in Jakarta wonende saxofonist Nicky Manuputty speelde de sterren van de hemel. SR597 zou SR597 niet zijn als we hem ook niet voor de camera wisten te strikken. Met glinsterende ogen vertelde hij over zijn avontuur in Indonesïe en hoe het is om vaste bandlid van Glenn Fredly te zijn. Vrijdag zijn wij aanwezig bij de soundcheck en de show in Den Haag. Het wordt zeker een verrassingsaanval want ik ben ervan overtuigd dat het publiek overdonderd wordt. Een verslag van de persconferentie en zijn optreden in Den Haag volgt. Natuurlijk konden we deze gelegenheden niet onbenut laten om een paar foto’s te schieten.
02 april 2008
In 1998 produceert hij zijn eerste album “Glenn”. Het tweede album “Kembali” bevat heerlijke Indonesische liedjes. Pas bij het derde album “Selamat Pagi Dunia” in 2004, volgt het succes. Glenn wint de triple platinum award en nog eens 5 x platinum. Dit album is een echte bestseller! In 2006 brengt Glenn “Aku dan Wanita” uit, waarop hij covers zingt van lokale en internationale muzieklegendes.Glenn wil blijven vernieuwen en geniet van het zich verdiepen in de muziek. In zijn carriére heeft hij ook al samengewerkt met grote artiesten zoals o.a. Amy Masture, George Duke, Julio Iglesias en Kenny G. Nu zijn alle voorbereidingen voor zijn concerten in Nederland in volle gang. Zijn vele fans in Holland, zullen hem zonder twijfel hartelijk verwelkomen. Bron: www.paard.nl (website paard van Troje Den Haag).
Liefde op het eerste gehoor
Op vrijdag 28 maart werd ter ere van Glenn Fredly en zijn band een diner georganiseerd door bpk Djauhari Oratmangun en zijn vrouw. Glenn geeft in het kader van Visit Indonesia 2008 twee optredens in Nederland. Dinsdag 2 april in het Concertgebouw De Vereeniging in Nijmegen. Op vrijdag 4 april treedt hij op in Paard van Troje in Den Haag. Het voorprogramma op beide dagen wordt verzorgd door dj Skilaz, Ricky Robbins en Eppata.Het diner was in een informele setting. Onder de genodigden waren o.a. de in Nederland wonende Ambonese zanger Daniel Sahuleka, 3 jonge Indonesische diplomaten van het Clingendaelinstituut, SR597, Indonesië magazine en Sharita Sopacula, miss Nederland 2005, als ambassadrice van het programma Visit Indonesia 2008. We hoefden niet lang te wachten voordat de hoofdgast met zijn 9 bandleden hun intrede deden. Diezelfde ochtend waren ze geland maar ze oogden nog erg fris. Aangenaam! We gaven elkaar een hand en mijn eerste indruk strookte totaal niet met het beeld wat ik van hem gevormd had. Wat een uitstraling! Zeer hartelijk en humble vanwege het feit dat Daniel Sahuleka aanwezig was. Te bedenken dat hij in Indonesïe niet gewoon over straat kan lopen, zat ik niet eens 2 meter van hem vandaan. Hierbij doop ik zijn naam om in Glenn Friendly. Want Friendly is hij zeker en met zijn aanstekelijke lach en lachkuiltjes licht hij een ruimte direct op. In oktober van het vorig jaar heb ik voor het eerst de muziek van Glenn Fredly gehoord. SR597 was op de Indonesische Ambassade en van waarnemend ambassadeur bpk Djauhari Oratmangun, een ware muziekliefhebber, kregen we de dvd/cd “Selamat Pagi Dunia” en de soundtrack van “Cinta Silver’. Op ’t hoesje van laatstgenoemde cd stond een aantrekkelijke jongeman waarvan wij dachten dat het Glenn was maar al gauw werden we uit onze droom geholpen toen we de youtube clipjes zagen van deze jonge Indonesische zanger. Ik kan wel zeggen dat zijn looks meer dan genoeg gecompenseerd werd door zijn zangstem. Sindsdien zijn we liefhebbers van zijn muziek.Stiekum hoopten we dat wij hem op de Pasar Malam Besar zouden kunnen zien optreden, het liefst dit jaar nog. Bij Bpk Djauhari hebben we dit idee zonder al te veel subtiliteit gedropped. Je weet maar nooit was ons idee. Nu een half jaar later is het dan zover. Niet op de Pasar Malam Besar maar in huize Oratmangun hebben we in levende lijve kennis mogen maken met Glenn Fredly. Na het lekkere eten moest er natuurlijk gezongen worden in muziekminnend huize Oratmangun. Daniel Sahuleka bracht 3 engelstalige nummers ten gehore. Met zijn zachte gitaarspel en gevoelige stem bracht hij de aanwezigen in beroering. Daarna zong een van de jonge diplomaten, Dewi geheten, het nummer You’re still the one van Shania Twain. Bpk Djauhari houdt van muziek maar kan zelf ook een aardige toon zingen. Hij zong wat nationale Ambon klassiekers met zijn vrouw als tweede stem. Rond 10 uur gingen Glenn en zijn gevolg richting Wassenaar want sinds hun aankomst om 05.00 uur in de ochtend hadden ze geen oog dicht gedaan. Aangezien zij de volgende dag een gig hadden in Apeldoorn waar Jatragroup (organisator van de shows) een pasar had georganiseerd, moest hij zijn stem sparen en dus zong hij die avond niet. Mijn lichte teleurstelling werd binnen korte tijd ruimschoots goed gemaakt.
Kippenvel
SR597 was uitgenodigd voor de persconferentie afgelopen dinsdag 1 april. We werden verwelkomd met de rehearsal tonen van you’re my everything. Tot ons aller verrassing werd de persconferentie afgewisseld met live muziek. Het was om kippenvel van te krijgen, geweldig!. Met name de in Nederland geboren en getogen en sinds drie jaar in Jakarta wonende saxofonist Nicky Manuputty speelde de sterren van de hemel. SR597 zou SR597 niet zijn als we hem ook niet voor de camera wisten te strikken. Met glinsterende ogen vertelde hij over zijn avontuur in Indonesïe en hoe het is om vaste bandlid van Glenn Fredly te zijn. Vrijdag zijn wij aanwezig bij de soundcheck en de show in Den Haag. Het wordt zeker een verrassingsaanval want ik ben ervan overtuigd dat het publiek overdonderd wordt. Een verslag van de persconferentie en zijn optreden in Den Haag volgt. Natuurlijk konden we deze gelegenheden niet onbenut laten om een paar foto’s te schieten.
02 april 2008
Glenn Fredly: Holland Tour 2008
EEN WEEK GLENN FREDLY
(gepubliceerd op sr597.org)
Ruim een week heeft Glenn Fredly met zijn bandleden en management vertoefd in Nederland. Zij waren hier ter gelegenheid van het programma “Visit Indonesia 2008”, wat in februari zijn launching gekend heeft. Voornaamste doel van dit programma is uitbreiding van het toerisme naar Indonesië vanuit Nederland. Als vriend van de Indonesische Ambassade heeft SR597 een uitnodiging ontvangen om de eerste dag met Glenn en zijn band te dineren. Een kort verslag hiervan is te lezen op deze site met de titel: SR597 ontmoet Glenn Fredly.
Persconferentie
Op de persconferentie heb ik Glenn Fredly mogen interviewen. Van 1130-1200 uur kregen we de tijd om hem een aantal vragen te stellen. Door wat files zijn we later gearriveerd dan we gepland hadden maar nog wel op tijd voor het interview en het optreden. We werden verwelkomd en verrast door de tonen van You’re my everything, een van de nummers op de nieuwe engelstalige cd van Glenn. De aanwezigheid van (nationale) media viel tegen. Klokslag 11.30 uur werden we gevraagd om met het interview te beginnen. Ondanks dat we op Indonesisch grondgebied waren, werd de planning op z’n Hollands strak gehouden.
De programm director vertelt Glenn eerst wie we zijn en wat we doen. Nadat ik mezelf voorgesteld had, stelde ik mijn vragen. We hebben het over zijn optreden in Nederland gehad. Wat zijn verwachtingen zijn en of er verschil is in met name het publiek tussen Azië, Australië en Europa. Behalve over zijn muziek hebben we gesproken over zijn zorgen over illegaal downloaden en wat dat voor gevolgen heeft voor de lokale muziekindustrie en hoe hij als artiest dit kan tegengaan. Het is niet alleen maar puur optreden en het verkopen van cd’tjes wat het werk is. Het gaat om promoting en marketing van de artiest. Niet alleen piraterij baart hem zorgen, ook is hij erg begaan met de milieuproblematiek. Hij heeft een beweging opgezet waarbij hij de betrokkenheid van de mensen oproept. Ieder jaar is er een grootschalig concert waarbij hij zijn collega muzikanten uitnodigt om te musiceren. Alleen als er een ramp is en er moet geld opgehaald worden, treed je samen op. Anders zien we elkaar niet, aldus Glenn.
Vorig jaar op 7-7-07 was het onderwerp global warming. Hiermee wilde hij het onderwerp onder de aandacht brengen van het grote publiek. Wat betekent het verwarmen van de aarde voor Indonesië. Indonesië haar voornaamste inkomensbron is de visserij. Wat heeft global warming voor gevolgen voor de visserij? Dit jaar, op 08-08-08, is armoede het onderwerp. Armoede wordt nog weinig over gesproken in Indonesië. Er is schaamte en de regering sluit hiervoor zijn ogen. Hij gebruikt zijn gave niet alleen om geld te verdienen maar ook om zijn boodschap te verkondigen. Heb respect voor anderen, de natuur, de wereld. Zijn quote: Music is all about respect. No respect, no soul!
Als ik de vraag stel hoe hij zijn professionele leven met zijn persoonlijke leven combineert, valt me op dat hij zich wegdraait van zijn Nederlandse promotor. Kennelijk ligt deze vraag gevoelig maar zoals een echte professional die hij is laat hij hier niets van merken. Hij vertelt dat het soms lastig is maar zijn familie steunt hem. Zij hebben begrip voor wat hij doet en zijn er vanaf het begin bij betrokken. Zonder hen zou hij dit niet kunnen doen.
De avond tevoren was ik buitengewoon zenuwachtig. Maar bij het stellen van mijn eerste vraag werd ik rustiger. Glenn neemt alle tijd en is geïnteresseerd. Misschien komt het wel omdat wij als eerste waren gepland. Toen ik over zijn 4 maanden oude puppy (Melody) begon, ontdooide de sfeer en kwamen we allebei los van het formele. Na de persconferentie hadden we ook nog eens het genoegen om met Glenn en zijn management samen te eten. Tijdens dat etentje vertelde hij o.a. over zijn opa en oma van wie hij heel veel heeft geleerd. Van zijn oma leerde hij Engels. Dankzij hen is hij de man die hij nu is. Zijn opa heeft hem meegegeven om altijd zelfstandig en onafhankelijk te zijn. En diezelfde boodschap wilt hij ook overbrengen op de jeugd van nu. Alleen school kon hem totaal niet deren, hij was altijd met muziek bezig. De titel van zijn Engelstalige cd is nog niet bekend. Momenteel legt hij er de laatste hand aan. De verwachting is dat zijn cd binnen nu en twee maanden uitkomt. Zodra zijn cd klaar is komt hij weer naar Nederland om zijn cd te releasen maar helaas heb ik dit na dit gesprek niet meer kunnen verifiëren bij hem en zijn management.
Paard van Troje
Vrijdag 4 april 2008 was zijn laatste show in Den Haag. Het filmen tijdens de soundcheck verliep niet geheel voorspoedig. De dame van de organisatie wist zelf ook niet meer wat er afgesproken was want ze kwam met twee verschillende verhalen. Hoe dan ook ik heb mijn 5 minuten, die ons werden toebedeeld, kunnen filmen. Die avond in paard van Troje was het stampvol. Ik heb nog een plek kunnen vinden met uitzicht op het gehele podium. De sfeer was te gek. Glenn genoot van de energie. Iedereen zong zijn nummers mee. Ook ik heb genoten van zijn zang en het spel van de band. Naast zijn eigen nummers zong hij ook Engelstalige nummers o.a. van Daniël Sahuleka waarvan de titel ik je schuldig moet blijven. Ook heeft hij een prachtige vertolking ten gehore gebracht van een nummer van Prince, the most beautiful girl in the word. Zijn muziekstijl is voornamelijk beïnvloed door jazz en soul (hier en daar wat R&B). Op een gegeven moment werden er twee dames uit het publiek het podium opgehaald. Glenn bracht een serenade voor een van de dames en de andere werd muzikaal verleid door Nicky, de in Nederland geboren saxofonist. De anders zo bescheiden Glenn werd op het podium een regelrechte casanova. Zonder gêne schuifelde hij met haar maar niet voordat hij haar handen op zijn billen plaatste. Een oorverdovende WOW kwam vanuit de zaal en Jesse de zakelijke manager van Glenn genoot van de aandacht die Glenn kreeg. Hij vroeg mij hoe ik het vond: “Glenn is naughty”, antwoordde ik en hij gaf mij een van zijn beroemde oor- tot-oor-smile. Aan het einde van het nummer kregen de dames nog een knuffel van Glenn en mochten ze terug naar hun plaats. Echter een van de dames bleef hangen en wilde Glenn niet loslaten. Vriendelijk gebaarde Glenn dat ze van het podium afmoest. Maar ze bleef staan en maar lachen en zwaaien naar de mensen met wie ze was. Tijdens een onverwachts moment probeerde ze hem op de mond te zoenen, hij kon haar nog net ontwijken. En dat was het moment waarop het publiek er genoeg van kreeg en ze een stereo BOEH-geroep liet horen. De galante Glenn gebaarde ons dat dat nu ook weer niet hoeft maar seinde wel de beveiliging in. Twee man sterk was er uiteindelijk voor nodig om de dame van het podium af te halen. Wat ik later te horen kreeg is dat ze aan het einde van de avond alleen in een hoekje zat, stil weg te dromen over haar avontuur met Glenn. De rest van het 2-uur durende optreden heb ik deels in stilte deels luidkeels meezingend genoten. Na de WE WANT MORE! kwamen Glenn en de jongens nog een keer op en sloten af met twee nummers tot het echte einde met de laatste klanken van You’re my everything. En toen was het echt over en uit.
De stemming zat er goed in. Nicky heb ik in de zaal nog even gedag kunnen zeggen. Beneden bij de uitgang was er gelegenheid om met Glenn op de foto te gaan en een handtekening te halen. Ik liet deze kans maar voorbij gaan omdat het een drukte van jewelste was. Een half uur na het einde van de show werd Glenn weer naar de coulissen gemanoeuvreerd wat totaal niet door de aanwezigen werd gewaardeerd. Rian, de drummer, hebben we ook nog even kunnen spreken. Ook hij heeft genoten en dat was van zijn gezicht af te lezen. Enigszins treurig maar zeker voldaan ga ik met de anderen richting huis. Het beste van beide landen.
De laatste mogelijkheid om de jongens te zien was op Schiphol, hun vertrekdag. De voorzitter van SR597 had nog een afspraak met Jesse, deze kans moesten we natuurlijk benutten om de jongens te interviewen. Annette en Lenny die net een radio interview op Pamuda hadden met Yustine White, hoofdredacteur Indonesië Magazine, gingen ook mee tezamen met onze twee cameramannen. Helaas waren de jongens al binnen en was alleen Nicky met zijn familie nog bij de Burger King. Gelukkig had hij nog tijd voor ons. Wat hem zo verbaasde was dat iedereen de liedjes meezong. In Indonesië is hij het gewend maar dat ze in Nederland ook al zijn nummers kennen…? Hij genoot van de energie. Het was hot. En op de vraag van Annette wat hij van SR597 vindt begint hij te lachen. “Aardige mensen!”. Tot slot had ik nog een aangenaam gesprek met zijn ouders. Ze zijn apetrots. Op mijn vraag of het niet moeilijk voor hen is dat hun zoon zo ver woont, antwoordt zijn moeder heel resoluut. “Ja natuurlijk maar hij is gelukkig. Liever een zoon zo ver weg die gelukkig is dan een zoon op zolder maar doodongelukkig”. We hebben de jongens (red: Nicky heeft nog 2 broers) altijd vrij gelaten. Juist omdat we in een hechte gemeenschap leven weet ik hoe het is en hebben we ze altijd vrij gelaten”. En dan vertelt ze met waterige ogen: “Nicky voelt zich thuis in Indonesië. Zoals hij gewend is met ons, zo vindt hij dat overal in Indonesië. Een voorbeeld; tijdens het toeren met Glenn stoppen ze bij een pompstation en dan gaan ze gezamenlijk eten en drinken. Maar met Nederlanders (red: Nicky heeft met zangeres Do getoerd) was het ieder voor zich. Dat is hij niet gewend”.Als ik vertel wie we zijn en wat we doen, vertelt meneer Manuputty trots dat we nooit onze eigen roots mogen vergeten. Ondanks dat hij en zijn vrouw in Nederland zijn geboren, voelt hij zich thuis in Indonesië en wilt hij zich daar voorgoed vestigen. “Maar”, vult zijn vrouw aan, “hier zijn we ook thuis. We hebben het beste van beide landen, uit beide culturen”. De volgende dag kreeg onze voorzitter een telefoontje van Roy, de personal manager, dat ze veilig en wel in Jakarta zijn aangekomen. Hij is van plan om deze zomer weer naar Nederland te gaan maar dit maal met zijn gezin. Na een week Glenn Fredly is de rust wedergekeerd, althans voor sommigen van ons want nu moet het echte werk nog beginnen. Het monteren van de beelden.
(gepubliceerd op sr597.org)
Ruim een week heeft Glenn Fredly met zijn bandleden en management vertoefd in Nederland. Zij waren hier ter gelegenheid van het programma “Visit Indonesia 2008”, wat in februari zijn launching gekend heeft. Voornaamste doel van dit programma is uitbreiding van het toerisme naar Indonesië vanuit Nederland. Als vriend van de Indonesische Ambassade heeft SR597 een uitnodiging ontvangen om de eerste dag met Glenn en zijn band te dineren. Een kort verslag hiervan is te lezen op deze site met de titel: SR597 ontmoet Glenn Fredly.
Persconferentie
Op de persconferentie heb ik Glenn Fredly mogen interviewen. Van 1130-1200 uur kregen we de tijd om hem een aantal vragen te stellen. Door wat files zijn we later gearriveerd dan we gepland hadden maar nog wel op tijd voor het interview en het optreden. We werden verwelkomd en verrast door de tonen van You’re my everything, een van de nummers op de nieuwe engelstalige cd van Glenn. De aanwezigheid van (nationale) media viel tegen. Klokslag 11.30 uur werden we gevraagd om met het interview te beginnen. Ondanks dat we op Indonesisch grondgebied waren, werd de planning op z’n Hollands strak gehouden.
De programm director vertelt Glenn eerst wie we zijn en wat we doen. Nadat ik mezelf voorgesteld had, stelde ik mijn vragen. We hebben het over zijn optreden in Nederland gehad. Wat zijn verwachtingen zijn en of er verschil is in met name het publiek tussen Azië, Australië en Europa. Behalve over zijn muziek hebben we gesproken over zijn zorgen over illegaal downloaden en wat dat voor gevolgen heeft voor de lokale muziekindustrie en hoe hij als artiest dit kan tegengaan. Het is niet alleen maar puur optreden en het verkopen van cd’tjes wat het werk is. Het gaat om promoting en marketing van de artiest. Niet alleen piraterij baart hem zorgen, ook is hij erg begaan met de milieuproblematiek. Hij heeft een beweging opgezet waarbij hij de betrokkenheid van de mensen oproept. Ieder jaar is er een grootschalig concert waarbij hij zijn collega muzikanten uitnodigt om te musiceren. Alleen als er een ramp is en er moet geld opgehaald worden, treed je samen op. Anders zien we elkaar niet, aldus Glenn.
Vorig jaar op 7-7-07 was het onderwerp global warming. Hiermee wilde hij het onderwerp onder de aandacht brengen van het grote publiek. Wat betekent het verwarmen van de aarde voor Indonesië. Indonesië haar voornaamste inkomensbron is de visserij. Wat heeft global warming voor gevolgen voor de visserij? Dit jaar, op 08-08-08, is armoede het onderwerp. Armoede wordt nog weinig over gesproken in Indonesië. Er is schaamte en de regering sluit hiervoor zijn ogen. Hij gebruikt zijn gave niet alleen om geld te verdienen maar ook om zijn boodschap te verkondigen. Heb respect voor anderen, de natuur, de wereld. Zijn quote: Music is all about respect. No respect, no soul!
Als ik de vraag stel hoe hij zijn professionele leven met zijn persoonlijke leven combineert, valt me op dat hij zich wegdraait van zijn Nederlandse promotor. Kennelijk ligt deze vraag gevoelig maar zoals een echte professional die hij is laat hij hier niets van merken. Hij vertelt dat het soms lastig is maar zijn familie steunt hem. Zij hebben begrip voor wat hij doet en zijn er vanaf het begin bij betrokken. Zonder hen zou hij dit niet kunnen doen.
De avond tevoren was ik buitengewoon zenuwachtig. Maar bij het stellen van mijn eerste vraag werd ik rustiger. Glenn neemt alle tijd en is geïnteresseerd. Misschien komt het wel omdat wij als eerste waren gepland. Toen ik over zijn 4 maanden oude puppy (Melody) begon, ontdooide de sfeer en kwamen we allebei los van het formele. Na de persconferentie hadden we ook nog eens het genoegen om met Glenn en zijn management samen te eten. Tijdens dat etentje vertelde hij o.a. over zijn opa en oma van wie hij heel veel heeft geleerd. Van zijn oma leerde hij Engels. Dankzij hen is hij de man die hij nu is. Zijn opa heeft hem meegegeven om altijd zelfstandig en onafhankelijk te zijn. En diezelfde boodschap wilt hij ook overbrengen op de jeugd van nu. Alleen school kon hem totaal niet deren, hij was altijd met muziek bezig. De titel van zijn Engelstalige cd is nog niet bekend. Momenteel legt hij er de laatste hand aan. De verwachting is dat zijn cd binnen nu en twee maanden uitkomt. Zodra zijn cd klaar is komt hij weer naar Nederland om zijn cd te releasen maar helaas heb ik dit na dit gesprek niet meer kunnen verifiëren bij hem en zijn management.
Paard van Troje
Vrijdag 4 april 2008 was zijn laatste show in Den Haag. Het filmen tijdens de soundcheck verliep niet geheel voorspoedig. De dame van de organisatie wist zelf ook niet meer wat er afgesproken was want ze kwam met twee verschillende verhalen. Hoe dan ook ik heb mijn 5 minuten, die ons werden toebedeeld, kunnen filmen. Die avond in paard van Troje was het stampvol. Ik heb nog een plek kunnen vinden met uitzicht op het gehele podium. De sfeer was te gek. Glenn genoot van de energie. Iedereen zong zijn nummers mee. Ook ik heb genoten van zijn zang en het spel van de band. Naast zijn eigen nummers zong hij ook Engelstalige nummers o.a. van Daniël Sahuleka waarvan de titel ik je schuldig moet blijven. Ook heeft hij een prachtige vertolking ten gehore gebracht van een nummer van Prince, the most beautiful girl in the word. Zijn muziekstijl is voornamelijk beïnvloed door jazz en soul (hier en daar wat R&B). Op een gegeven moment werden er twee dames uit het publiek het podium opgehaald. Glenn bracht een serenade voor een van de dames en de andere werd muzikaal verleid door Nicky, de in Nederland geboren saxofonist. De anders zo bescheiden Glenn werd op het podium een regelrechte casanova. Zonder gêne schuifelde hij met haar maar niet voordat hij haar handen op zijn billen plaatste. Een oorverdovende WOW kwam vanuit de zaal en Jesse de zakelijke manager van Glenn genoot van de aandacht die Glenn kreeg. Hij vroeg mij hoe ik het vond: “Glenn is naughty”, antwoordde ik en hij gaf mij een van zijn beroemde oor- tot-oor-smile. Aan het einde van het nummer kregen de dames nog een knuffel van Glenn en mochten ze terug naar hun plaats. Echter een van de dames bleef hangen en wilde Glenn niet loslaten. Vriendelijk gebaarde Glenn dat ze van het podium afmoest. Maar ze bleef staan en maar lachen en zwaaien naar de mensen met wie ze was. Tijdens een onverwachts moment probeerde ze hem op de mond te zoenen, hij kon haar nog net ontwijken. En dat was het moment waarop het publiek er genoeg van kreeg en ze een stereo BOEH-geroep liet horen. De galante Glenn gebaarde ons dat dat nu ook weer niet hoeft maar seinde wel de beveiliging in. Twee man sterk was er uiteindelijk voor nodig om de dame van het podium af te halen. Wat ik later te horen kreeg is dat ze aan het einde van de avond alleen in een hoekje zat, stil weg te dromen over haar avontuur met Glenn. De rest van het 2-uur durende optreden heb ik deels in stilte deels luidkeels meezingend genoten. Na de WE WANT MORE! kwamen Glenn en de jongens nog een keer op en sloten af met twee nummers tot het echte einde met de laatste klanken van You’re my everything. En toen was het echt over en uit.
De stemming zat er goed in. Nicky heb ik in de zaal nog even gedag kunnen zeggen. Beneden bij de uitgang was er gelegenheid om met Glenn op de foto te gaan en een handtekening te halen. Ik liet deze kans maar voorbij gaan omdat het een drukte van jewelste was. Een half uur na het einde van de show werd Glenn weer naar de coulissen gemanoeuvreerd wat totaal niet door de aanwezigen werd gewaardeerd. Rian, de drummer, hebben we ook nog even kunnen spreken. Ook hij heeft genoten en dat was van zijn gezicht af te lezen. Enigszins treurig maar zeker voldaan ga ik met de anderen richting huis. Het beste van beide landen.
De laatste mogelijkheid om de jongens te zien was op Schiphol, hun vertrekdag. De voorzitter van SR597 had nog een afspraak met Jesse, deze kans moesten we natuurlijk benutten om de jongens te interviewen. Annette en Lenny die net een radio interview op Pamuda hadden met Yustine White, hoofdredacteur Indonesië Magazine, gingen ook mee tezamen met onze twee cameramannen. Helaas waren de jongens al binnen en was alleen Nicky met zijn familie nog bij de Burger King. Gelukkig had hij nog tijd voor ons. Wat hem zo verbaasde was dat iedereen de liedjes meezong. In Indonesië is hij het gewend maar dat ze in Nederland ook al zijn nummers kennen…? Hij genoot van de energie. Het was hot. En op de vraag van Annette wat hij van SR597 vindt begint hij te lachen. “Aardige mensen!”. Tot slot had ik nog een aangenaam gesprek met zijn ouders. Ze zijn apetrots. Op mijn vraag of het niet moeilijk voor hen is dat hun zoon zo ver woont, antwoordt zijn moeder heel resoluut. “Ja natuurlijk maar hij is gelukkig. Liever een zoon zo ver weg die gelukkig is dan een zoon op zolder maar doodongelukkig”. We hebben de jongens (red: Nicky heeft nog 2 broers) altijd vrij gelaten. Juist omdat we in een hechte gemeenschap leven weet ik hoe het is en hebben we ze altijd vrij gelaten”. En dan vertelt ze met waterige ogen: “Nicky voelt zich thuis in Indonesië. Zoals hij gewend is met ons, zo vindt hij dat overal in Indonesië. Een voorbeeld; tijdens het toeren met Glenn stoppen ze bij een pompstation en dan gaan ze gezamenlijk eten en drinken. Maar met Nederlanders (red: Nicky heeft met zangeres Do getoerd) was het ieder voor zich. Dat is hij niet gewend”.Als ik vertel wie we zijn en wat we doen, vertelt meneer Manuputty trots dat we nooit onze eigen roots mogen vergeten. Ondanks dat hij en zijn vrouw in Nederland zijn geboren, voelt hij zich thuis in Indonesië en wilt hij zich daar voorgoed vestigen. “Maar”, vult zijn vrouw aan, “hier zijn we ook thuis. We hebben het beste van beide landen, uit beide culturen”. De volgende dag kreeg onze voorzitter een telefoontje van Roy, de personal manager, dat ze veilig en wel in Jakarta zijn aangekomen. Hij is van plan om deze zomer weer naar Nederland te gaan maar dit maal met zijn gezin. Na een week Glenn Fredly is de rust wedergekeerd, althans voor sommigen van ons want nu moet het echte werk nog beginnen. Het monteren van de beelden.
zondag 4 november 2012
Muziek
I love it when things come together. Paar weken geleden zocht ik een cd van Paul Carrack alleen omdat ik hem op de radio hoorde. Niet wetende dat hij een best of had uitgebracht. Loop ik onlangs de V&D binnen, draaien ze daar zijn Collected cd, die ik op het werk helemaal grijs draai. Vorige week was ik aan het googlen op zoek naar wat er komende tijd te doen is in Groningen, maar wat kom ik tegen... Paul Carrack in Carre. Gelukkig hadden ze nog kaarten en drie dagen later zit ik er. Wat kan muziek toch heerlijk zijn, onvoorwaardelijk bij UP en bij DOWN!!!
Abonneren op:
Posts (Atom)