Laat in de middag toen mijn oogjes weer open gingen
besloot ik toch maar wat boodschappen voor een lekkere krachtige vitamine soep
in te slaan. Met een tas vol oker, tayerblad, zoete aardappel , cassave en
ossestaart toog ik naar huis. Een soeppan vol klaargemaakt waar ik zoals gebruikelijk
weer een heel gezin mee kan voeden. De avond heb ik de spannende wedstrijd
Brazilie – Chili nog kunnen kijken en na de film Demolition man gingen de
luikjes weer dicht. Na het lange slapen van de vorige nacht kon ik maar
moeilijk in slaap komen. Wat doe je dan behalve een film kijken die ik al een
paar keer gezien heb, weer even wat muziek downloaden om bij weg te dromen.
Gisteravond toen ik mij al wat fitter voelde, besloot ik om de volgende dag dan maar voor
een dag heen en weer naar Groningen te gaan. JA dat zou ik doen, dan zou ik
mijn neefje alsnog bezoeken, naar bestie gaan en ook naar de graven van mijn
grootouders. Moet lukken. Goed plan!! Totdat ik vanochtend wakker werd met een
pijnlijke stijve nek.. OOHH neee niet mijn nek en schouders… Ook weer mijn
lichaam die maatregelen moest nemen om mijn hoofd te verslaan. Ok, laat maar.
Ik geef het op! Jij wint, ik geef me er
wel aan over. Ik blijf thuis!
Maar dan zit je thuis. Je bent niet ziek alleen maar
lichamelijk ongemakkelijk met nek en schouders die als verslagen naar beneden
hangen. Buiten is het feest omdat Almere dit weekend haar 30e
verjaardag viert. Zelfs naar beneden lopen en mij in het feest mengen, voelt
alsof ik een marathon moet gaan lopen. Dus nee, dat gaat hem ook niet worden. Ik
heb m’n loggia deur opengezet zodat ik de vrolijke dreunen van de dj nog binnen
kan halen.
Het enige wat geen energie kost en mij altijd energie
geeft, is het schrijven. Het thuis zitten heeft als voordeel dat ik een van
mijn liefhebberijen ook weer kan oppakken. Het schrijven. Mijn werk vergt
momenteel op mentaal gebied veel van mij waardoor ik na werk nog weinig uit
mijn handen krijg. Maar vandaag is mijn hoofd notabene leeg en kan ik het een
en ander op mijn beeldscherm zetten. Dit jaar viert Almere, sinds 15 jaar mijn woonplaats, haar 30e verjaardag. Na het behalen van mijn diploma was het een logische stap om mij te vestigen in deze jonge stad aangezien mijn liefde in die tijd, hier al woonde en qua werkgelegenheid meer te vinden is in het westen dan in het Noorden, waar ik tot aan dat jaar voor 23 jaar had gewoond (yup ik ben al zo oud).
Het was in vele opzichten wennen. Als je al die jaren
in een stad als Groningen gewoond hebt, een leuke levendige studentenstad met
een bruisend winkelhart en nachtleven is het toch even andere koek als je naar
Almere komt. Vanaf dag 1 woonde ik in het centrum. En dat arme centrum was zo
doods, er gebeurde helemaal niets. Wat had ik het moeilijk, het duurde jaren
voordat ik Almere mijn thuis kon noemen. Het feit dat ik na 2 jaar een baan op
Schiphol-Rijk kreeg deed mijn leed al snel verzachten. Gelukkig, 5 dagen van de
7 bevond ik mij in de drukte. Iedere dag tussen de forensen en de reizigers op
Schiphol. Het was heerlijk!! In het weekend hadden we eigen tijd met vrienden,
familie of just the two of us. Ondanks de cultuurshock wist ik mij uiteindelijk
wel te vermaken.
Sinds 8 jaar is het eerste
nieuwe deel van het centrum een feit. In 2009 kreeg het de naam citymall
Almere. Het nieuwe centrum is geheel autovrij. Onder het centrum zijn de
parkeergarages gevestigd. Dus een ieder kan onbezorgd wandelen van het
Stationsplein waar nabij de Primark en Oriental zijn gesitueerd tot aan het
weerwater naar de Schouwburg of even verderop naar de Media Markt.
Sinds ik actief ben bij
SJiF, sinds 2007 ongeveer, heb ik ook mijn sociale leven uitgebreid aangezien de
liefde geen stand hield. Mijn wortels waren inmiddels al zo gevestigd in Almere
mijn woonplaats en Amsterdam de stad waar ik werk, dat ik geen behoefte meer
had om terug te gaan naar mijn roots. 30 jaar bestaat Almere. En dan te
bedenken dat waar ik woon voordien alleen maar water was. In 30 jaar tijd staat
er een stad met een kleine 197.000 inwoners. Op onderstaande foto staat het NAP
aangegeven. Dat betekent dat mocht Almere ooit onder water lopen dat het
Normaal Amsterdams Peil, het gemiddelde zeeniveau tot daar komt. Ik woon zelf 2
hoog boven een rij winkels dus mijn schoenen zullen geen waterschade oplopen.
Vandaag zijn er op de vele
pleinen van Citymall Almere festiviteiten. Beneden bij mij is een crea markt
waar alle plak- en knipliefhebbers hun hart kunnen ophalen. Op de grote markt
staan schermen opgesteld waar je om 1800 uur de wedstrijs NL-Mex kan volgen. Zo
ook op de Esplanade. Tot een uur of half vier is er een stadspicknick waar je
gratis een hamburgertje of worstje kan pikken (op=op). Dus voor wie last minute
toch nog even de stad in wilt… er is genoeg te zien en te doen.
UA 29-6-2014
Geen opmerkingen:
Een reactie posten