Sommige contacten kun je zelf niet bedenken en toeval, daar geloof ik al helemaal niet in. In het leven krijgen we af en toe tweede kansen. Een tweede kans om iets goed te maken, een tweede kans om het anders, misschien beter, te doen. Maar dat je iets moet doen wordt gauw duidelijk.
Iemand in mijn omgeving krijgt nu na een aantal decennia de kans om iets goed te maken. In het leven zijn er genoeg momenten dat je terugdenkt aan vroeger. Je mijmert over hoe het was, alles onbezorgd en meer roze dan het in feite was. Als men je de vraag stelt, wat je eens over zou willen doen of goed zou willen maken dan is er altijd wel iemand aan wie je denkt. Zo ook hij.. Hij wilde altijd nog even contact met zijn eerste vriendinnetje. Je kent het programma memories van de KRO wel, toch? Daarin ontmoeten twee mensen elkaar die elkaar al jaren niet meer gezien en gesproken hebben maar die ooit een hele belangrijke rol in elkaars leven hadden. Een liefdesrol welteverstaan. Door ‘toeval’ zijn ze weer in elkaars leven en achteraf blijkt dat ze meer gemeen hebben dan ze ooit gedacht hadden. Ze hebben ooit eens in dezelfde gemeente gewoond zonder dat ze het van elkaar wisten. Dat hij met haar broer gewerkt heeft maar toen nooit over haar begonnen was tegenover hem, had misschien toch zo moeten zijn. Na al die jaren kruisen hun paden elkaar weer. Al die jaren dachten ze aan elkaar, met ieder hun eigen reden en hun eigen gevoelens. De een zoekt wat meer en frequenter dan de ander maar dat ze elkaar nooit zijn vergeten is wel duidelijk. Nu genieten ze van hun hernieuw gevonden contact.
Maar het kan ook na niet al te lange tijd dat er weer geesten uit het verleden in je leven komen. Ditmaal in mijn leven. Ik weet niet zo goed wat het heelal mij hiermee wilt zeggen maar ik vind het wel frappant! Vorig jaar zomer kwam ik iemand tegen die ik al twee jaar niet gezien of gesproken had. Het was fijn om weer in elkaars leven te zijn en alsof er niets aan de hand was, gingen we verder waar we gebleven waren. Echter, ook met alle issues die we toen hadden. Onze geplande vakanties waren mooie gelegenheden om te bedenken wat we nu eigenlijk met en van elkaar wilden. Daar maakten we toen ook gebruik van. Terug in Nederland bleken we hier toch verschillend in te staan. Zowel toen als nu.
Geval #2, een half jaar na geval #1 krijg ik een bericht van iemand waar ik een paar jaar eerder kennis mee had gemaakt. Hij wilde afspreken. Gewoon. Gezellig... En dat was het ook. Gaandeweg ontdekten we dat er al die jaren toch iets tussen ons in is blijven hangen waar we destijds geen weet van hadden. Uiteindelijk kreeg het zijn apotheose. Dingen moesten uitgesproken worden. Niet omdat wij iets uit te zoeken hadden, integendeel. Weer een in de categorie: nooit in mijn leven, voor altijd in mijn hart.
Druk doende om die ervaring en gevoelens een plek te geven krijg ik ineens een mail van mijn ex die ik sinds onze niet zo fijne break-up niet meer gezien en gesproken heb. Je gelooft het of niet maar bijna tot op de dag af 6 jaar later, krijg ik een mail van hem dat hij nog kleren van mij heeft en wat hij ermee moet doen. Dit verzin je toch niet???
Uiteindelijk ook weer van die schok bekomen ga ik lekker een paar dagen naar het buitenland om te genieten. Alles op een rij. Heerlijk, na een donker jaar schijnt de zon weer volop boven mijn bolletje. Ik praat veel met mijn vriendin/reisgenoot over de mannen in haar leven en over hoe wij nu in het leven staan. Zeg ik uiteindelijk tegen haar: everybody deserves a second chance. Koud nog geen 5 min. later spreekt iemand mij aan die ik een paar jaar geleden op dezelfde wijze, op dezelfde plek ontmoet heb. Wat zijn de kansen!!! Het is niet te geloven. Destijds stond ik ook op de trein te wachten, hij had pauze en zag me staan. Hij maakte een praatje en uiteindelijk hebben we telnrs uitgewisseld. Deja-vu!! Hij herkende me niet (of hij speelde het spelletje heel goed mee).
Hoe het ook zij: toentertijd had ik niet lang aandacht voor hem omdat er iemand anders in mijn leven was. Ik weet eerlijk gezegd niet meer hoe het tussen ons gestopt was. Of ik heb hem eerlijk verteld dat hij niet meer hoefde te bellen of ik reageerde niet meer. Maar wat ik eerder tegen mijn vriendin zei: iedereen verdient een tweede kans, dus laat ik hem nu ook maar die kans geven. Leer de persoon kennen en kijk later naar de “secundaire voorwaarden” die hij te bieden heeft. Tjah, wijsheid komt met de jaren zegt men maar old habits die hard en ik moet ook echt wel mijn best doen om wat mannen betreft niet direct met een oordeel klaar te staan.
UA 12052011
dinsdag 12 juli 2011
Vrijheid
Is Vrijheid hetzelfde als bevrijding? “Nee”, denk het niet. In Nederland leven we in vrijheid maar niet iedereen is ‘bevrijd’. Zonder al te wazig te klinken, kan je je afvragen wat bevrijding betekent. Bevrijding is bevrijd zijn van een bezetting, last of probleem. 5 mei is voor de 65e keer Bevrijdingsdag gevierd.
Maar wat betekent vrijheid anno 2010? Is vrije meningsuiting vrijheid of een bevrijding. Het feit dat een veroordeelde president kan worden? Moet dat ook maar kunnen? Is het meedoen met iedere modegril een uiting van vrijheid? Als tiener 5 paar Uggs in je kast hebben omdat je anders niet meetelt. Of een moeder die voor haar kind van 1,5 jaar oud een I-pod en dockingstation koopt zodat het kind met muziek in slaap kan vallen. Waar is de ouderwetse opwindbare muziekcarrousel gebleven? Meedoen met de mode anders val je buiten de boot. Wat is daar het gevolg van: programma’s over schulden. Dubbeltje op z’n kant. Nu kopen, volgend jaar betalen. Leningen afsluiten alsof je een reis boekt. Men zegt wel, een kat in het nauw maakt rare sprongen. Soms moet je de mens ook tegen zichzelf beschermen. Alle vrijheid maar toch niet bevrijd. Het is de trend van deze tijd. Net als dat je alles maar moet kunnen zeggen in naam der vrijheid van meningsuiting en als je daar een ander mee kwetst? Rekening houden blijkt ineens ondergeschikt.
4 Jaar geleden heb ik een stuk geschreven met als titel “Balansdag”. De credo “leef, geniet, heb lief en laat los”, die ik erin uitleg heeft na vier jaar weer betekenis gekregen. Ervaringen herhalen zich. In het begin was ik er niet trots op. Ik schaamde me er niet voor want zo veel eer verdient de veroorzaker niet maar aan de andere kant heb ik naar al mijn eer en geweten geleefd. Herhalingen met een ander resultaat. Ik ben sterker geworden en het loslaten heb ik sneller kunnen realiseren. Het is een stuk levenservaring wat ik heb opgedaan (tegen wil en dank). Twee jaar lang heb ik geen inspiratie gehad om te schrijven en dit jaar kwam het in korte tijd weer ter sprake. Een van de P08 dames had van een ander gehoord dat ik goed kan schrijven. Die persoon was erg enthousiast over mijn blog. Een maand terug heb ik een oude bekende na lange tijd weer ontmoet en hij vroeg ook naar mijn verhaaltjes, zowel oud als nieuw. Het vleit me. Sinds mijn 30e levensjaar is er die bewuste turningpoint. Het kind in mezelf heb ik weer gevonden. Ik neem mezelf niet altijd serieus. Nu ga ik mijn 35e verjaardag tegemoet en weer sluit ik een schrijnende periode af. Een periode die ik zelfs met al mijn fantasie niet heb kunnen verzinnen en jij ook niet.
Hoe frappant ook dat ik met een persoon, twee jaar na dato, weer in hetzelfde schuitje zit. Ook dat heb ik nooit kunnen verzinnen. Ten eerste dat wij weer contact zouden hebben en ten tweede dat we verder gaan waar we destijds gebleven waren. Met alle leuke, gezellige, vertrouwde maar ook de daarbij horende moeilijke dingen. Alsof het afgelopen anderhalf jaar er nooit is geweest. En ook weer is er onze vakantie om alles te overdenken en afstand van elkaar en de situatie te nemen. Wie weet wat deze vakantie mij zal brengen. Maar wat er ook gebeurt, het maakt me sterker en hopelijk wijzer. Het geloof heeft een stevigere positie in mijn leven. Iets waar ik altijd dankbaar voor zal zijn. Nu begrijp ik mijn collega, toen zij vertelde dat zij nadat haar broertje ernstig gewond raakte na een ongeluk een hoofddoek begon te dragen. Voor haar was dat een uiting dat haar geloof een sterkere plaats heeft ingenomen in haar leven. Ik uit dat niet in mijn doen en laten, niet aan de buitenwereld althans. Het is een relatie die ik met God aanga.
Je hebt gelijk. 2010 wordt mijn jaar. Ik kon het mij begin dit jaar niet voorstellen maar zo langzamerhand begin ik de vruchten te plukken. Het is fijn dat de zon weer schijnt, niet alleen buiten maar ook in mijn hart. Ik ben weer tot mezelf gekomen en niets is fijner dan het thuis naar m’n zin hebben. Na iedere afsluiting, verandert mijn uiterlijk. Zo heb ik mijn haar weer rigoureus laten knippen en zeker, het is een bevrijding. Er waait weer een frisse wind door mijn leven. Een verademing.
UA 23072010
Maar wat betekent vrijheid anno 2010? Is vrije meningsuiting vrijheid of een bevrijding. Het feit dat een veroordeelde president kan worden? Moet dat ook maar kunnen? Is het meedoen met iedere modegril een uiting van vrijheid? Als tiener 5 paar Uggs in je kast hebben omdat je anders niet meetelt. Of een moeder die voor haar kind van 1,5 jaar oud een I-pod en dockingstation koopt zodat het kind met muziek in slaap kan vallen. Waar is de ouderwetse opwindbare muziekcarrousel gebleven? Meedoen met de mode anders val je buiten de boot. Wat is daar het gevolg van: programma’s over schulden. Dubbeltje op z’n kant. Nu kopen, volgend jaar betalen. Leningen afsluiten alsof je een reis boekt. Men zegt wel, een kat in het nauw maakt rare sprongen. Soms moet je de mens ook tegen zichzelf beschermen. Alle vrijheid maar toch niet bevrijd. Het is de trend van deze tijd. Net als dat je alles maar moet kunnen zeggen in naam der vrijheid van meningsuiting en als je daar een ander mee kwetst? Rekening houden blijkt ineens ondergeschikt.
4 Jaar geleden heb ik een stuk geschreven met als titel “Balansdag”. De credo “leef, geniet, heb lief en laat los”, die ik erin uitleg heeft na vier jaar weer betekenis gekregen. Ervaringen herhalen zich. In het begin was ik er niet trots op. Ik schaamde me er niet voor want zo veel eer verdient de veroorzaker niet maar aan de andere kant heb ik naar al mijn eer en geweten geleefd. Herhalingen met een ander resultaat. Ik ben sterker geworden en het loslaten heb ik sneller kunnen realiseren. Het is een stuk levenservaring wat ik heb opgedaan (tegen wil en dank). Twee jaar lang heb ik geen inspiratie gehad om te schrijven en dit jaar kwam het in korte tijd weer ter sprake. Een van de P08 dames had van een ander gehoord dat ik goed kan schrijven. Die persoon was erg enthousiast over mijn blog. Een maand terug heb ik een oude bekende na lange tijd weer ontmoet en hij vroeg ook naar mijn verhaaltjes, zowel oud als nieuw. Het vleit me. Sinds mijn 30e levensjaar is er die bewuste turningpoint. Het kind in mezelf heb ik weer gevonden. Ik neem mezelf niet altijd serieus. Nu ga ik mijn 35e verjaardag tegemoet en weer sluit ik een schrijnende periode af. Een periode die ik zelfs met al mijn fantasie niet heb kunnen verzinnen en jij ook niet.
Hoe frappant ook dat ik met een persoon, twee jaar na dato, weer in hetzelfde schuitje zit. Ook dat heb ik nooit kunnen verzinnen. Ten eerste dat wij weer contact zouden hebben en ten tweede dat we verder gaan waar we destijds gebleven waren. Met alle leuke, gezellige, vertrouwde maar ook de daarbij horende moeilijke dingen. Alsof het afgelopen anderhalf jaar er nooit is geweest. En ook weer is er onze vakantie om alles te overdenken en afstand van elkaar en de situatie te nemen. Wie weet wat deze vakantie mij zal brengen. Maar wat er ook gebeurt, het maakt me sterker en hopelijk wijzer. Het geloof heeft een stevigere positie in mijn leven. Iets waar ik altijd dankbaar voor zal zijn. Nu begrijp ik mijn collega, toen zij vertelde dat zij nadat haar broertje ernstig gewond raakte na een ongeluk een hoofddoek begon te dragen. Voor haar was dat een uiting dat haar geloof een sterkere plaats heeft ingenomen in haar leven. Ik uit dat niet in mijn doen en laten, niet aan de buitenwereld althans. Het is een relatie die ik met God aanga.
Je hebt gelijk. 2010 wordt mijn jaar. Ik kon het mij begin dit jaar niet voorstellen maar zo langzamerhand begin ik de vruchten te plukken. Het is fijn dat de zon weer schijnt, niet alleen buiten maar ook in mijn hart. Ik ben weer tot mezelf gekomen en niets is fijner dan het thuis naar m’n zin hebben. Na iedere afsluiting, verandert mijn uiterlijk. Zo heb ik mijn haar weer rigoureus laten knippen en zeker, het is een bevrijding. Er waait weer een frisse wind door mijn leven. Een verademing.
UA 23072010
Abonneren op:
Posts (Atom)