Op facebook verschijnen postings over de een na de andere hoogwaardigheidsbekleder die ons land binnen is gekomen en Obama die geland is met zijn gevolg en met eigen helikopter richting onze hoofdstad gaat om aldaar de topstukken in het Rijksmuseum te bewonderen. De dag dat het een chaos op de weg zou moeten zijn maar vanmorgen was het een rustige ochtendspits, rustiger dan een normale maandagmorgen. Vanmiddag moet ik naar Rotterdam. Het zal ons toch wel lukken om binnen 3,5 uur op onze 1e rang stoelen plaats te nemen. Al verwacht ik weinig te zitten vanavond :-D I’m so excited, that I just can’t hide it…..Ik hou me heel rustig omdat ik hier niet mijn longen uit mijn lijf kan gillen maar intern schreeuw ik natuurlijk alle mussen van de daken J
Na 15 jaar ga ik “mijn” boys weer zien. Ieder gek zijn gebrek. Zij zijn mijn grote gebrek (in alle betekenissen van het woord). Het is stralend weer en om 16 uur pik ik mijn mede BSB’er op en rijden we vanuit Amsterdam naar Rotterdam. We hebben rekening gehouden met enige vertraging maar achteraf gezien viel het reuze mee. Het was af en toe stilstaan maar voornamelijk langzaam rijdend verkeer. Ik denk dat we ruim een half uur in de file hebben gestaan. Na Schiphol konden we full force naar Ahoy. Ik vraag onderweg aan mijn passagier of de parkeerhaven van Ahoy al open zal zijn. Het was inmiddels een uur of 5. De deuren zouden 1830 uur open gaan. Daar aangekomen zie ik rijen vrouwen staan. Hahaha hoezo is de parkeerhaven al open.?
De komende drie uren staan we van de ene rij in de andere. We besluiten naar Zuidplein te lopen om daar een hapje te eten.Helaas waren anderen even snugger als wij en ook daar was het in alle eetgelegenheden stervens druk. La placewas nr 1, helaas geen plek. Bram Ladage nr 2 patat was op. Dan maar naar Mc Donalds maar daar zien we vanaf de ingang al de drukte, rechtsomkeert. Dan maar naar een eettentje in het midden van het winkelcentrum, maar daar zijn er twee wachtenden voor ons. Toch maar MCDonalds proberen. De roltrap op stuitten we al tegen een dichte muur van wachtenden. Rechtsomkeert. Dan maar weer naar Bram La Dage, iets kleins eten en dan in Ahoy later weer wat eten. Hebben we in ieder geval iets in onze magen. We kwamen tegelijkertijd aanlopen met een Bram medewerker met twee volle zakken aardappelen. Hoezee er is weer patat.We plaatsen onze bestelling, we moesten wel iets langer wachten dan normaal maar dat was gezien de keus geen probleem. Na ong. 15 min konden we onze magen vullen. Het had ons niet echt gesmaakt maar goed, als je honger hebt dan gaat er veel in.
Na het eten, togen we richting Ahoy.Het was inmiddels rond 7 uur maar de deuren waren nog niet geopend. We besloten toch maar achter in de rij te gaan staan, de zoveelste… Binnen aangekomen wilden we natuurlijk ook wat merchandise checken, helaas geen pin! Dus op naar de volgende rij, voor de pinautomaat. Dat ook weer gelukt, ondertussen even naar de wc. Na de pin naar de merchandisingstand en daar kochten we allebei een t-shirt. Normaal gesproken ben ik niet van de merchandise , echter mijn verwachting is dat dit de laatste keer is dat ik de Boys zal gaan zien maar zeg nooit nooit.Van al die opwindingkreeg ik natuurlijk dorst,dus op naar rij nummer twintigduizend. Nu we alle rijen wel gehad hebben, gingen we naar ons vak. Ondanks de letters AF was het verre van een AF-gang. We hadden uitstekende plekken met niemand in ons zicht. Voor mij natuurlijk uiterst prettig. De zoon van Brian Littrell had inmiddels het Jacksons nummer I want you back ingezet. Die genen hebben in ieder geval geen generatie overgeslagen. Zelfs de bewegingen van zijn vader heeft hij geërfd. Na deze verrassende vrolijke noot kwam het voorprogramma Exchange. Helaas konden zij mij niet zo bekoren. Acapella is ok, maar niet een half uur lang. Na dat half uur, de vlinders in mijn buik wisten van gekkigheid niet meer hoe ze het hadden en vlogen bijna mijn maag uit….,moesten we nog een half uur wachten. Maar dan om 9 uur waren daar eindelijk de eerste beelden van de BSB In a world like this tour!!
Mijn hemel bij de eerste tonen ging ik al uit mijn dak. GEWELDIG. Het is pure jeugdsentiment, idolatrie van een 5-tal mannen die zo ver van mijn wereld staan maar ooohhh wat is het fijn om af en toe de wereld van je dromen in te stappen.Eerlijkheid gebied te zeggen dat ik niet vanaf het begin fan was maar ik ga toch wel zeker 20 jaar mee van hun nu 21 jarige carrière. En boi!! Ze zijn nog even goed. Ok de show was minder spectaculair, minder Michael Jackson achtig dan 15 jaar geleden maar toen waren ze ook op hun hoogste hoogtepunt. De bewegende podia en robot achtige pakken met achtergrond dansers maakten plaats voor een spetterend grafisch geheel die zelfs op het podia geprojecteerd werden zodat alle aandacht uitging naar de 5 jongens. Ik ben er nog niet achter of er een live band aanwezig was of dat zij alles vanaf tape meezongen. Het klonk als een live band maar als het een tape zou zijn dan is het geluid voortreffelijk. Niet van ‘echt’ te onderscheiden. De gebruikelijke danspassen die we allemaal van de clips kennen, konden natuurlijk ook niet ontbreken! Voor een fan zoals ik was het pure joy!De jongens kwamen allemaal persoonlijk aan het woord. En natuurlijk moeten ze iets bijzonders vertellen over het land waar ze zijn. In dit geval was het zo dat de kaartjes in Rotterdam als eerste van alle concerten in een mum van tijd verkocht waren. En dat de laatste cd In a world like this een nummer 1 positie in de hitlijsten heeft bereikt.
Bij een van mijn favoriete nummers Shape of my heart moest ik wel een traantje wegpinken. Natuurlijk ook gevoed door de herinneringen die ik aan dit nummer heb. Maar het was goed. Het was all good. Zelfs dat deel waarop zij zelf wat instrumenten bespeelden, kon mij bekoren. Het was niet van hoogstaand niveau want ze hebben nog wel wat jaren oefenen voor de boeg maar ach een kniesoor die erop let. Voor mij was het good all good!! In de wisseling- van- kleding-momenten werden filmpjes gedraaid. Het eerste filmpje was een goovy filmpje waarin dejongens tot ons, het publiek, spraken en uitlegden dat ze nu aan het omkleden zijn en nog wat meer gebladie bladie…In het tweede filmpje lieten ze wat beelden zien van vroeger en hoe blij ze zijn dat ze na 20 jaar weer mogen touren. De gebruikelijke behind the scenes momenten. Maar dan ineens komen de volgende woorden in beeld: BACKSTREET BOYS THE MOVIE *slide* COMING SOON!! Ik en mijn mede BSB’er schreeuwden onze longen uit onze lijf. Waaaa een film!! Gelijk zeiden we tegen elkaar: “we gaan he!!” Op deze link (http://www.youtube.com/watch?v=bYJoGrGw5bs) zie je het filmpje. Reactie van het publiek zegt alles.
De boys inmiddels mannen, vier getrouwd en papa, de benjamin gaat op 12 april as zijn ja-woord geven aan zijn geliefde, zijn er nog steeds na 20 jaar. Zonder tussenpose. Kevin was er voor 6 jaar even uit maar 1000x dank is hij weer terug en zetten zij een nieuwe richting in waarin zij voornamelijk zelf het schrijfwerk en productie gaan doen. Cheers guys bedankt voor alle fijne momenten en op naar de volgende 2 decennia. Gr-Ut
